Bence iyi bir kitap, okuyan kişinin hayata bakışını değiştirme gücüne sahiptir. Buradaki “iyi”nin, “uygun” ile yer değiştirdiğini varsayıyorum. Kişiye uygun bir kitap, onun için iyi olacaktır diye düşünüyorum.
Kişiyi yeni fikirlerle tanıştıracak, perspektifini genişletecek kitaplar vardır. Bazı kitaplar kişinin değerlerini, inançlarını, hedeflerini sorgulamasını sağlayabilir. Kişinin kendisine o güne kadar hiç sormadığı soruları yöneltmesine sebep olabilir. Bir roman veya biyografi, karakterlerin yaşantılarına empati duyulmasını sağlayabilir. Bir karakter varsayalım; kitabın başından ortalarına kadar antipati duyduğumuz biri, toplumda hoş karşılanmayacak davranışlara sahip olsun. Sayfalar ilerledikçe, bu karakterin davranışlarının ve tercihlerinin ardındaki motivasyonları öğrendiğimizde, geçmişindeki trajedileri okuduğumuzda, ona sempati geliştirmemiz mümkün olabilir. Okurun kitapta böylesi bir şeye tanık olması, gerçek hayatında da insanların davranışlarının arkasında birçok yaşanmışlık olduğu kanısına varmasında yardımcı olabilir.
İyi bir kitap sadece bilgi vermeyip aynı zamanda insanda duygusal bir evrilmeye de yol açabilir. Kendini ve diğerlerini algılayış şeklini de değiştirebilir, daha derinlemesine düşünmeye teşvik edebilir. Başkalarının gözünden bakmayı kolaylaştırabilir, dünyaya daha hoşgörülü yaklaşmaya neden olabilir.
İyi bir kitap, toplumsal sorunlara, eşitsizliğe, haksızlığa odaklanarak, okurun toplumda harekete geçmesini sağlayabilir.
İyi bir kitap, okuru fantastik bir dünyada gezdirirken onun gerçek dünyada da akla hayale gelmeyecek fikirler geliştirmesinin önünü açabilir.
İyi bir kitap, bazen okurunu üzebilir. İnsanın iç çatışmalarını artırabilir, kendisini sorgulamasına yol açabilir. Ancak gelişim bazen böyle acılı olabilir. Belki kendi geçmişinden kesitlerle karşılabilir, gözlerinden yaşlar akabilir, derinlere gömdüğü hatıraları yüzeye çıkarabilir. Bir yandan kişinin yalnız olmadığını, kendisinin gibi başkalarının da hayatlarında bunları yaşadıklarını görmek ona bir yara bandı olabilir. Veya bazen bir karakterin yaşadıklarına öyle üzülür ki, kendi yaşamında şikayetlendiği şeyleri bir kenara bırakmaya ve minnet duymaya başlayabilir.