Bir gün Ayşe adında birisi varmış. Ayşe yürüme engelliymiş. Ama bütün arkadaşları dans kursuna gidiyormuş. Ayşe engeli olduğu için dans kursuna gidemiyormuş.
Ama her gün yürümek için çalışıyormuş. Ve sonunda yürümüş. Anne ve babası Ayşe’ nin yürüdüğüne çok şaşırmışlar. Ayşe demiş ki yürümek için çok çalıştım. Babası “Aferin” demiş, annesi “İşte benim kızım!” diye bağırmış. Ancak Ayşe’ nin hayalleri bitmemişti. Aradan 1 ay geçmiş. Sonra Ayşe diğer arkadaşlar gibi dans etmek için videolar izlemiş. Ve dans etmeye başlamış. Bütün arkadaşlarından çok daha iyi dans ediyormuş. Bir gün okulda öğretmenleri demiş ki bir dans yarışması düzenlenecek. Aranızda grup kurun ve bir grup başkanı seçin. Çocuklar heyecandan dona kaldılar. Sonra grup kurmaya başladılar. Öğretmen grup kurdunuz mu? diye sordu. Çocuklar aynı anda “Evet” diye bağıdılar. Öğretmen dedi ki başkan seçin. Ayşe’ nin grubundakiler Ayşe başkan olsun dediler. Çünkü Ayşe’ nin dansı ne kadar çok sevdiğini biliyorlardı. Ayşe arkadaşlarına teşekkür etti. Öğretmen “Hadi Bir dans seçin” dedi Çocuklar hemen bir dans seçtiler. Çocuklar her teneffüs dansa çalıştılar.
En sonunda yarışma günü gelmiş çatmış. Herkes yarışmada 1. olmak için ellerinden geleni yapmışlar. Ve sonunda sonuçlar açıklanmış. 1. Ayşe’ nin grubu olmuştu. Öğretmen Ayşe’ yi ve grubunu tebrik etti. Ayşe grubuna dönüp “Bizim başaramayacağımız şey yok.” dedi. Arkadaşları haklısın dediler.
