Bir gün okuldan eve gelmiştim. Kapıda köpeğim beni karşıladı. Onu sevdikten sonra odama geçtim. Odada iki kedim yan yana oturuyordu. İkisinin de başını okşadım ve yanlarına oturdum. Bir süre düşündüm: Keşke bir köpek olsam, ne okula giderim ne de ders çalışırım. Sadece ye, iç, uyu… Bu düşüncelerle dalmışım.
Bir süre sonra annemin sesiyle uyandım:
“Oğlum, kalk, kalk hadi! Yemek yiyeceğiz, gel.”
“Tamam anne.” dedim ve sofraya geçtim. Yemekten sonra uykum iyice bastırdı ve yatmaya gittim.
Sabah olmuştu. Uyandığımda hemen hazırlanıp kahvaltıya oturdum. Ancak bir gariplik vardı. Yanımda, sandalyede köpeğim oturuyordu ve bizim gibi çatalla yemek yiyordu. Bu da yetmezmiş gibi annemle konuşuyordu! Gözlerime inanamadım. Sanki bir rüyadaydım.
Bir süre sonra arabaya binip okula gittik. Sınıfa girdiğimde şok oldum: Sınıfın yarısı köpek, yarısı insandı! Üstelik herkes oldukça neşeliydi. Tam bu şaşkınlıkla ne yapacağımı düşünürken hoca içeri girdi ve yazılı sonuçlarını okumaya başladı. Ben 90 almıştım. Bir de baktım, benim köpeğim Masha 100 almış ve sevinçle havlıyordu. Buna inanamıyordum kendi köpeğim benden yüksek almıştı!
Teneffüs olunca arkadaşlarımın yanına gittim. “Sizce de bir gariplik yok mu?” diye sordum.
Onlar ise gayet rahat bir şekilde, “Ne garipliği, kanka? Her zamanki gibi,” dediler.
Artık bayılmak üzereydim. Sanki 13 yıldır bu hayatı yaşıyordum da ancak şimdi fark ediyordum. Derken derse girdim. Hoca bir anda beni yanına çağırdı:
“Bravo Ahmet, denemede 12. olmuşsun!” dedi. Çok sevindim ve dedim ki:
“O zaman sınıf birincisiyim!”
Hoca ise gülerek, “Hayır, Masha birinci oldu. O 8. olmuş, bravo!” dedi.
Bir anda hoca bana doğru dönüp bağırmaya başladı:
“Kalk, KALK, KALK!”
Gözlerimi açtığımda annem yanımdaydı:
“Oğlum kalksana, okula geç kalıyorsun!”
Meğerse her şey bir rüyaymış.