Karanlık bir cuma akşamında, sokak lambaları sönmüş; evlerden gelen ışık sokağı belli belirsiz aydınlatıyordu. Elimde marketten aldığım alışveriş torbaları ile geç saatte evime doğru yürüyordum. Önümden geçen beyaz ve tasmalı kedi asfalttan ayrılıp karanlığın içinde kaybolunca ister istemez onu gözlerimle takip ettim, kedinin gittiği yönde dikkatli bakınca karanlığın içinde bir kapının arkasından ışık sızan bir kapı gördüm. İlk baktığımda gözlerime inanamadım ama içime düşen merak duygusu korkuma ağır bastı ve kediyi takip ettim gözlerim karanlığa alıştıkça fark ettim ki kapı bir evin kapısı değil, tamamen boşlukta duran ve etrafından ışık sızan bir kapıymış.
Gözlerime inanamıyordum ama tamamen gerçek bir şekilde önümde duruyordu. Kapının üzerinde anlam veremediğim şekiller ve yazılar vardı. Bu şekiller kapıdan sızan ışığın etkisiyle parlıyordu. Yerde kapıya doğru yuvarlanan elmanın heyecandan düşürdüğüm poşetlerden yuvarlandığını anlamam uzun sürmedi. İçimdeki korkuyu yenip kapının kolunu tuttum, sanki bilmediğim bir kuvvet beni kapıyı açmaya zorluyordu. Kapıyı açtığımda gördüklerime inanamadım. Karşımda inanılmaz bir görüntü vardı yemyeşil çimenler, tertemiz bir gökyüzü ve iki tane güneşe bakıyordum. Tam içeri bir adım atmak üzereyken aklıma arkadaşlarım ve çok sevdiğim kedim geldi o yüzden içeri girmedim. Arada sırada aynı kapı karşıma çıksa da mutlu bir hayat sürdürdüm.