Okul için erken saatte kalkmış ve çok huysuz bir şekilde her şeyi tersliyordum. Annemin dediği hiçbir şeyi dinlemiyordum üstüne sorduğu soruları tersliyordum. Sonunda evden kurtulmuş ve servise biniyordum. Servisteki ağır abiler benimle dalga geçiyordu, bundan sadece ben değil herkes huzursuz oluyordu. Her şey o gün başlamıştı.
Okulun ilk dersinde uyuyakalmıştım çünkü bütün derslerden bir sürü ödevim vardı ki ödevleri yetiştirememiştim üstüne üstlük bana ceza bile vermişlerdi. Uykumun derinliklerindeyken benim yüzüme hoş olmayan şeyler çizmişlerdi ve ben bunun intikamını kesinlikle alacaktım. Dünya zaten bana hiç gülmüyordu ne kadar kendimi iyi hissettirmeye çalışsam nafileydi sanki her şey üstüme geliyordu. Bu kadar zorbalığa dayanamıyordum bir şeyler yapmam gerekiyordu. Keşke yapmasaydım çünkü o yazıyı anonim bir şekilde herkesin dolabına koymuştum. Yazıda ise şunlar yazıyordu;
“Herkesin iple çektiği günün, ipini keseceğim.”
Nasıl olduysa bunun yazanın ben olduğumu anlamışlardı ve bu sefer ağır bir şekilde dayak yemiştim ağzım tükürük değil kan üretiyordu artık. Ertesi gün okula gelmedim annemden bunu saklamak ise ayrı bir işkenceydi ama annemi üzeceğime ölsem daha iyiydi. Zaten ölmek üzereydim bir de herkesin heyecanla beklediği gün baloydu. Yine de ben kararlıydım ve o ipi gerekirse tırnaklarımla kesecektim.
Baloya son 1 hafta kala kendi kavalyemi bulmak zorundaydım ve bunun baya zor olcağını düşünüyordum çünkü o yazı olayından sonra herkesin beni tuhaf bulduğunu sanıyordum ama yine de bulmak kolay oldu çünkü çoğu kız benim çok cesur olduğumu düşünüyormuş. Tek başıma da gidebilirdim ama üzerime dikkat çekmemem lazımdı.
Son olarak kimsenin anlamaması içinse okulda olabildiğince mutlu davrandım, herkese iyi davrandım bana o kadar kötü şakalar yapanlara bile ne kadar nefret içimi kemirse de sanki nefret benden benliğimi alıyordu, artık bu ben değilim ya da ben miyim ki? Sonra aramın kötü olduğu herkesle aramı düzelttim artık çok pozitif ve her yere pozitif şeyler yağdırıyordum ne de olsa buna alışmıştım ama pozitiflik yaymak benim için yeniydi.
Beklenilen gün gelmişti ben ise süslenmiş, saçımı taramış, babamdan çaldığım parfümü sıkmıştım üstüne kavalyemin yanına babamın arabasıyla gelmiştim ama bundan tabi ki babamın haberi vardı. Balodaki eşimi alıp okulun en büyük yeri yani bahçesine çıkmıştık. Bense her şeyi planlamıştım resmen filmler ya da kitaplardaki gibi bir düzenek hazırlamıştım. Planlamadığım tek şey ise galiba aşık olmuştum yanımdaki kıza aşıktım. Bu kız resmen içimdeki nefreti aldı yerine ise gerçek pozitifliği koydu resmen kızın aşkıyla sarhoş olmuştum ve o kadar sarhoştum ki ne planladığımı unutmuştum ama son saniyede aklıma gelmişti bahçenin tam ortasında bütün her yere etki edebilecek bir bomba kuruluydu belki dakikalar ya da saniyeler kalmıştı. Bense bunu yapamazdım herkese. Direk bağırdım herkes alanı boşaltsın diye nasıl bir durumdaymışsam artık kendimden nefret ediyordum ve bunu yaptığıma inanamıyordum “Bomba var bomba var!” diye alan boşalana kadar çıkmadım ama artık her şey için çok geçti benim yüzümden kendimi öldürmüştüm sadece karanlık bir rüyada yalnızlıkla kaybolmuştum.