Çok heyecanlıydım, uzun süredir almayı iple çektiğim arabayı bugün alacaktım. O arabayı alınca yapacağım şeyler için bir liste bile tuttum.
Yapacağım birkaç işlem var, iki saniye sürmez. Aslında oto ekspertize de gitmem gerekiyor ama çok uzun sürüyor, o kadar bekleyemem. Diğer işlemler zaten internetten kolayca halledilebilir.
Yeni aldığım arabanın tüm işlemlerini internet üzerinden hallettikten sonra aracımı almak için buluşma noktasına gittim. O da ne? Gördüğüm şey paslı, eski püskü, eski model bir bisikletten başkası değildi. Yanlış mı geldim, diye telefonumdan kontrol ettim. Doğruydu. Görünürde kimsecikler yoktu. Belki konuştuğum adam daha gelmemişti. Bekledim, bekledim ve bekledim. Beklemekten ağaç olmuştum. Bir saat geçmiş olmalıydı. Arabayı aldığım kişiyi aradım, meşguldü. Mesaj atmaya çalıştım, sanırım telefon numarasını değiştirmişti. İyice sinirlenmiştim, bir yandan da ağlıyordum. O arabaya çok para vermiştim. Beni dolandırmışlardı. Soluğu karakolda aldım. Aslında kendime kızmıyor değildim. İşlemleri internetten yapmıştım ve ekspertiz de yaptırmamıştım. Komisere olanları tek tek anlattım. Eski telefon numarasını verdim. Yarın tekrar gelin, dedi. Ertesi gün ilk iş karakola gittim. Komiser dolandırıcıyı yakaladıklarını söyledi. Paramı banka hesabıma yatırmışlardı. Rahatladım. O arabayı başka birinden tekrar aldım.
Ama bu sefer işlemleri internetten yapmadım ve ekspertize gittim. Sonunda arabayı gerçekten alabildim.
(Visited 86 times, 1 visits today)