Yıllardır süregelen Türk misafirperverliğine dair bir bilindik vardır. Bunun doğruluk payı çok yüksektir fakat neden şu an insanların güler yüzüne muhtaç haldeyiz ya da birine güler, yüz iyi niyet gösterdiğimizde bu yanlış anlaşılıyor. Bizi bu hale getiren nedir?
Bizi bu hale getiren etkenler arasında teknolojinin büyük payı oluğunu düşünüyorum. Daha derin düşündüğümüzde teknolojiyi bizim hayatımıza sokan batılı ülkelerse neden biz onlardan daha hızlı etkilendik. 2016′ da yaptığım bir Avrupa gezisinde bu konuda fazla görüş elde ettim. Bunlardan bir tanesini sizinle paylaşmak isterim; Fransa’da girdiğim bir mağaza da paramı kaybettiğimi düşünerek yerleri arıyordum ve yanıma orada çalışan bir görevli geldi ve bana neye baktığımı sordu ben de durumu izah ettim ve o da benimle birlikte mağazayı aradı ve bu da açıkçası benim fazla alışık olmadığım bir şeydi. Böyle şeyler insanları yücelten ve saygı değer yapan davranışlardır. 
Diğer yandan da Türkiye için bu konuda umutsuz da değilim çünkü hala umut kaynağı olabilecek tam gelişmemiş yerlerimiz de bu değerler ölmedi. Örneklersek şimdi Karadeniz’de bir köye gitsek kim bize yardım etmez. Bizim insanlarımızın yabancılarda olmayan pamuk gibi kalbi vardır. Bu üstümüzü çarşaf gibi örten etkenlere göğüs gerersek yarım kalan umutlarımızı, duygularımızı devam ettirebiliriz. 
Daha üstten bakacak olursak artık nereye gidersek gidelim saygı ve değer her geçen gün azalmakta. Bu sıkıntıların hepsini düzeltmek bizim elimizde insanlara ne kadar saygılı ve anlayışlı davranırsak daha yaşanacak bir dünya yaratabiliriz, bu her yerde böyle.