İnanmak Güç

Merhaba,
Benim adım Can ve ben yetimhanede yaşıyorum daha doğrusu yaşıyordum ta ki o güne kadar, yetimhanede son günüm güzeldi, ekim ayındaydık. Hava esiyordu ama çok soğuk değildi, ılıktı. O sabah hiç kalkasım yoktu ama kahvaltı yapmak istiyorsam kalkmalıydım. Kalktım yüzümü yıkadım arkadaşım Mert ile sohbet ede ede yemekhaneye gittik. Kahvaltıda yarım haşlanmış yumurta bir dilim ekmek ve azıcık reçel vardı. Kahvaltımı yaptım. Okumak için yandaki okula gidiyorduk. Okulda dersler pek eğlenceli değildi sadece sosyal dersi biraz eğlenceliydi, dersi dinlemek zorundaydım. Geçen yıl babam bir trafik kazasında hayatını kaybedince tek geçim kaynağımızı da kaybetmiştik. Annem ne kadar istemese de beni buraya vermek zorunda kalmıştı. İlk geldiğim gün çok mutsuzdum. Zaten kim önce babası vefat edip sonra annesi onu terk ettiği zaman mutlu olur ki? Ama hayattan hiç umudumu kesmedim kesmeyeceğim de… Okulda derslerim bence iyiydi en düşük notum 85’ti genelde 100 alırdım. Genelde yüzüm hep gülerdi, okul bittiği anda koşarak arkadaşlarımı bulurdum ve kolumu omuzlarına atıp sohbete başlardım. Öğle yemeğine yetimhaneye gittik, yemekte fasulye, yoğurt ve pilav vardı. Çok sevmesem de yedim ardından yatakhanelerimize gidip ödevlerimizi yapmaya başladık. Tam bitecekti ki bir duyuru geldi. Bir takım aileler bizden birkaçını sahiplenmek için gelmişti. Her aile geldiğinde ayrı bir umut doğuyordu. Bu sefer bir başkaydı, içimde bir his vardı bu sefer gelenler iyi insanlardı. Kapının önünde sıraya geçtik ve onların yüzüne gülümseyerek baktık oradan beni işaret etti ve sen dedi. Korkmuştum, sorumlu öğretmen kolumdan çekiştirerek beni yanına götürdü. Oradaki kadın takım öğretmenimize niye bu kadar sert davrandığını sordu ve kafamı okşadı ve ben bu çocuğu almak istiyorum dedi. Beni araba ile götürdü. Arabada bana adımı ve aç olup olmadığımı sordu ben de ona benim adım Can ve biraz aç olduğumu söyledim. O da beni çok pahalı bir lokantaya götürdü. Menüyü bana gösterdi ve istediğini söyle dedi. Kekeleyerek bunlar çok pahalı dedim ve en ucuzunu seçtim ve hayatımda hiç bu kadar güzel bir şeyler yememiştim. Kalktık ve eve gittik ev 4 katlıydı ve bizim yetimhanedeki bir odadan büyük odaları vardı. İlk geldiğim gün biraz utanmıştım o gün içimden duyduklarıma inanamıyorum demiştim beni seçmişti. Mutlu bir gelecek beni beklese de gerçek annemi çok özlüyorum çok….