Benim açımdan inanışlar duruma göre köleleştirir, duruma göre özgürleştirir. Bazı kişiler birinin o inanışa inanması için zorluyorlar. Ama o istemiyor, onun inancı başka. İşte o zorlayan insanlar köleleştirilmiş, zorlanan kişi ise özgür olmak isteyip olamayan biri. Benim düşüncem, dinde ya da inanışta zorlama olmaması. Herkes özgürce istediği inanışı benimseyebilir. Ama ne yazık ki dünyada böyle olmuyor.
Bunun durdurulması için şu ankinden daha fazla inanış özgürlüğüyle ilgili reklam ya da kamu spotu yapılmalı. Ya da bu duruma maruz kalan insanlar toplanmalı. Sırf farklı inançların olduğu için birine zarar veremezsin değil mi?
Şimdi özgürleştirme ve köleleştirme konusuna geri dönersek, benim cevabım ikisi de. Mesela Cahiliye dönemindeki helvadan putlar yapıp, sonra da tapıp yerlermiş. İnanışlara saygı duyarım ama kendin yaptığın bir şeye tapıp sonra da onu yemek bana saçma ve kölece bir şey gibi geliyor. Çok kölece olmasa bile kendi yaptığın bir şeye tapmak için bir nedenin yok. Bir şeye tapmadan önce “Ben neye tapıyorum?” diye sormak en mantıklısı bence. Benim dediğim şey “Bir şeye tapmak için onu görmek zorundasın.” demek değil. Benim demeye çalıştığım şey mantıklı olması. Neyse, özgürleştirmek, zorlanmadan bir şeye inanmak oluyor. Her insan özgürdür, bazı kişilerinki kısıtlansa bile, inanışı ne olursa olsun.
Davranışlarımızda sınırlıyız ama düşüncelerimizde özgürüz.