İNANAMIYORUM!

Yaz tatili bitmek üzereydi. Artık okullar başlıyordu ve bu yüzden çok heyecanlıydım. Okul hazırlıkları yapmak için kırtasiyeden gerekli eşyaları alacaktık. Annem aşağıdan “Hadi Elif kırtasiyeye gideceğiz” dedi. Kırtasiyeden bütün okul gereçlerimi aldık. Artık sadece okulun başlamasını beklemek kalmıştı. 1 hafta sonra okullar başladı. Okula gider gitmez arkadaşlarıma tatillerinin nasıl geçtiğini sordum. Arkadaşlarımı ve öğretmenimi çok özlediğimi fark ettim. Teneffüste arkadaşlarımla oyun oynadım. O gün çok hızlı geçmişti. Eve gelince biraz dinlendim ve sonra parka çıktım. Parkta arkadaşım Mert vardı. Hemen onun yanına gittim ve birlikte oyun oynamaya başladık. Parka bisiklet getirmişti. 1 günlük bende kalmasını istedim ve o da izin verdi. Parkta bir süre kaldıktan sonra eve gitti ama ben biraz daha kalıp bisiklete binecektim. Tam üstüne bindiğimde çıt diye bir ses duydum. Baktığımda yanlışlıkla bisikletin pedalını kırdığımı gördüm. Kendi kendime “Bunu yaptığıma inanamıyorum!” dedim. Biraz düşününce aklıma bir fikir geldi. Akşam babam gelince ondan yardım isteyecektim. Akşam olduğunda babama olanları anlattım. Babam bana arkadaşıma olan her şeyi anlatmam gerektiğini söyledi. Sabah olduğunda okula gittim. Mert de bizimle aynı sınıftaydı. Sınıfa girdiğimde Mert’in sırasında oturduğunu gördüm. Hemen onun yanına gittim ve bisikletinin pedalını kırdığımı ona söyledim. Bana kızmadığını ve üzülmemem gerektiğini söyledi. Okul bitince birlikte tamir edecektik. Okul bitmişti. Hemen evde hazırlandım ve Mertlerin evine gittim. Birlikte bisikletin pedal kısmını tamir etmeye çalıştık. En sonunda bisiklet sapasağlam olmuştu. Çok mutluydum. Bundan sonra emanet aldığım eşyaları daha dikkatli kullanacaktım.