Merhaba ben Beril! Ben bir futbol takımında oynuyorum ve haftaya gerçekleşecek olan maçlarımıza hazırlanıyorduk. Ben takımda defans olarak oynuyordum yani çok koşuyordum. Takımda olan en iyi arkadaşlarım Deniz, Eda ve İlyada’ dır.
Bir gün maçlara hazırlanırken sağ bacak bileğimi burktum ve bacağım çok ağrıyordu ve tam dört gün sonra maçımız vardı ve ben artık bacağımı ağrıdığından dolayı hareket ettiremiyordum bile, çok mutsuzdum çünkü eğer bacağım iyileşmezse maça katılamayacaktım. Sonraki gün doktora gittiğimizde ilk sorduğum şey maça katılıp katılamayacağım oldu. Çok korkuyordum ve doktor bacağımı inceledikten sonra maça katılamayacağımı çünkü bacağımın kırılmış olduğunu söyledi o anda Dünyam başıma yıkılmıştı neredeyse ağlayacaktım. Doktor aniden sadece tek bir yolu var dedi benim gözlerim parlamıştı çünkü o maç benim için çok önemliydi ve ben eğer o maça giremezsem büyük ihtimalle takımım maçı kaybedecekti ve bu maç final maçıydı ve final maçına kadar ilerlemişken maçı kaybetmek istemiyordum. Doktor hızlı iyileşmenin tek yolunun ameliyat olduğunu söyledi. Tekrar üzülmüştüm çünkü annem ve babam bu ameliyatı olmama asla izin vermiyordu. Doktor annem izin vermediği için beni ameliyat etmeyecekti. Doktor bana bir krem ve bir tane ilaç verdi ve benden her gün bu ilacı içmemi ve kremi sürmemi istedi. Ben üç gün boyunca doktorun dediklerini yaptım ve hep egzersiz yaptım ağrım yavaş yavaş azalıyordu ama hala maça girecek kadar iyi değildim.
Dördüncü gün yani maç günü gelmişti ve ben kendime güveniyordum maçımız akşamdı ve ben akşama kadar iyileşebileceğimi düşünüyordum ama eğer iyileşemesem bile maçı izlemeye gidecektim. Akşam olduğunda maçası izlemeye gelmiştim ve çok üzgündüm ama birden bacağım daha iyi gibi olmuştu ve ben koşmayı denedim ve koşabiliyordum. Hemen anneme ve babama gösterdim ve ikisinde bana maça girmeme izin verdiler. Ben hemen koçumuzdan izin aldım ve yenmen formalarımı giyinip maça girdim ve maçı kazandık herkes çok mutluydu. Ben de çok mutluydum. İmkansızı başardığımı düşündüm.