Bu öykü benim imkansızı başardığım maçın öyküsüdür…
O maç her maç olduğu gibi hava atışıyla başladı. Hava atışını her zamanki gibi Barış almıştı. Barış, hava atışını Deniz’e doğru vurdu topa ve Deniz potaya koştu orda boşlukta kalan Barış’a pası verdi ve Barış maçın ilk sayısını attı. Maç böyle giderken ilk period bitti ve ilk periyodu Barış, 4 sayı atarak kapattı.
İkinci periyodda Batıkent Tofaş oyunu başlattı. Takımlar hep beraberliği sağlıyordu diyorken, Barış’ın üst bacaklarını tuttuğu kameralara yansıdı. Bundan sonraki pozisyonlarda Barış’ın koçtan kendisini oyundan almasını istediğini gördük. Bunun üzerine koç, Barış’ı oyundan alıp Efe’yi oyuna aldıktan sonra, Barış’a sağlık ekibinin yanına gitmesini söyledi. Barış, sağlık ekibinin yanına gidince sağlık ekibi Barış’a, iyice ısınıp esneme hareketleriyle kaslarını düzeltmesi söylendi ve Barış bunları yapıp bacak ağrılarını kaslarını esneyip biraz daha azalttı. Bundan sonra koçuna durumu anlatınca “Tamam, geç kenara bekle.” dedi. Sonra üçüncü periyod sonunda 17 – 15 Batıkent Tofaş üstünlüğü sürüyordu. Sonra koç dördüncü periyotta Barışı oyuna aldı ve Barış, oyuna girer girmez bir turnike attı ve basket foul aldı. Sonra Sportek hızlı hücuma çıktı Deniz, Tuğalp’i gördü sonra Tuğalp Barış’ı gördü ve Barış, iki el üstünden üçlüğü yazdı. Sonra Barış orta mesafeli bölgeden şutu attı ve Sportek başka sayı bulamadı ve Sportek maçı 25-22 kazandı, bu maçı Barış toplam 11 sayı atarak bitirdi.
Bu hikâye, benim ve takımımın Batıkent Tofaşa karşı 
25-22 yendiğimiz maçtı. Bu maçta ben bacağımdaki kas ağrılarına rağmen tam performans gösterebilmem benim imkansızı başarıp maçı kazandırışımdır. Güle Güle!