İmkansız Yoktur

Yeni bir şehre taşınmıştık. Her şey oldukça zor geliyordu. Eşyaları eve taşıyorduk, herkes mutluydu ama içimde bir his vardı. Her şey tam değil gibiydi. İçimde bir yer boş kalmış gibi hissediyordum. Babamı hayatım boyunca hiç görmedim. Annem bana öldüğünü söylemişti. Herkes kendi eşyalarını yerli yerine koymuştu, ev pırıl pırıl parlıyordu. Annemin bana asla dokundurmadığı bir sandık vardı. Hep merak etmişimdir onun içinde ne olduğunu. Ama bakamadım çünkü “annem benden ne saklayabilir ki?” diye düşündüm. Ama artık büyümüştüm ve bu yaşıma geldim, hala saklıyordu. Artık büyüdükçe daha garip bir hal almaya başlamıştı. Bir ara annem evde yokken içinde ne olduğunu anlamanın vakti geldiğini düşünerek sandığın içine bakmaya karar verdim. Yaptığımın doğru olmadığını biliyordum, fakat bu beni ilgilendiren bir konuydu ve annem benden saklıyordu içinde ne olduğunu. Annemin sandığı tuttuğu yere bodruma indim. Sandığın dışında zincirler vardı. Çabalayarak zinciri kırmayı başardım. Bu kadar heves ettiğim sandığın içinde ne olduğunu merak etmiştim, ama içinde yüzlerce kağıttan başka bir şey yoktu. İçindeki kağıtları okuduğumda şok oldum. Evimizin bodrum katındaki sandıkta aile sırlarımız saklıymış. Sandığı açtığımda öyle şeyler öğrendim ki hayata bakışım tamamen değişti. Babam ne zamandır yaşıyormuş fakat annem bunu benden saklamıştı. Anneme inanamadım, neden böyle bir şey yaptığını anlayamadım. Kağıtlarda babamın bize yazdığı mektuplar yazıyormuş, ne zamandır bize ulaşmaya çalışıyormuş. Önceden asla babamı göremeyeceğimi düşünmüştüm. Artık inanıyordum çünkü babamı bulmuştum. Babamla buluştuk ve babamı görünce koşarak sarıldım. Ne kadar görmemiş olsam da babamın yeri bende ayrıydı.