Küçükken hep uzayı keşfetmek isterdim. Aslında tam olarak yıldızlara dokunmak isterdim.
Ama büyüdüğümde bir şey fark ettim. Küçükken kurduğum hayaller aslında imkansız. Nasıl yıldızlara dokunabilirim ki? Her gece küçükken kurduğum hayalleri hatırlayıp saçmalık olduğunu fark ediyorum. Açıkçası biraz da üzülüyorum. Çünkü hayallerimin peşinden gitmeyi çok isterdim. Ama ben bütün hayallerimin imkansız olduğunu öğrendim. Üzüldüğümü kimseye belli etmek istemiyorum özellikle de aileme. Ama üzgün olduğumu anlamışlar. Akşam oturup konuşmaya başladık. Derdimi sordular ve küçüklüğümdeki hayallerimi anlattım. İmkansız olduğu için üzüldüğümü söyledim. Ama fazla detayına girmedim. Ailem bunun imkansız olduğunu bana söylemedi. Ama birisi bana böyle bir şeyin olacağını söyleseydi imkansız derdim.
Ama ailemi üzmek istemedim. Onlara inanmış gibi yapıp kendi hayalimi içimde yaşadım.