Bu okula başladığım ilk gün çok heyecanlıydım.Çünkü yirmi gün başka bir okula gitmiş oradaki arkadaşlarıma ve öğretmenime alışmıştım.Tekrar sıfırdan başlamak beni biraz korkutuyordu. Şanslıydım ki; Suzan öğretmenim gibi bir öğretmenin sınıfına denk geldim. Daha ilk günden arkadaşlarımla kaynaştım. Öğretmenimi çok sevdim. Annem ve babam için de herşey yolunda gidiyordu. Büyüdüm artık 3. sınıfa gidiyorum. Zaman çok çabuk geçiyor. Şimdiden 4. sınıfı bitirip öğretmenimden ve arkadaşlarımdan ayrılacağım aklıma geldikçe üzülüyorum. Hatta 1. sınıfı bitirip 2. sınıfa
geçtiğimde ” ben 2. sınıfa gitmek istemiyorum, öğretmenimden ayrılmak istemiyorum” diye ağlamıştım. Annem de bana öğretmenimin bizi 4. sınıfa kadar okutacağını 5. sınıfta ortaokul olacağımız için ayrılacağımızı anlatmış. Bu seferde 5. sınıfa gitmek istemediğimi söylemeye başlamışım.Yani arkadaşlar, ilkokul öğretmenimiz bir anne bir baba gibidir. Onların yeri hiçbir zaman doldurulamaz.Tabi ki arkadaşlarımız da. İnşallah ilkokul arkadaşlarımla hayatımın her döneminde görüşürüm. Hepsini çok seviyorum.
