Arkadaşlar ben bugün sizinle bir anımı paylaşmak istiyorum.
Ben ilkokuldayken (1. sınıftayken) ilk gösterimiz için hazırlanıyorduk. Bu gösterimizin konusu “23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı” idi. Halam ve kuzenlerim Toprak ve Deniz beni izlemeye geleceklerdi. Biz çok heyecanlıydık. Öğretmen en önemli rollerden birini bana vermişti. Bu nedenle ben biraz daha heyacanlıydım. Her gün prova yapıyor, git gide daha iyi yapıyorduk. Gösteri günü gelmişti hepimiz çok heyecanlıydık. Benim sıram gelmişti ve sağdaki kapıdan kuzenlerimin geldiğini görünce heyecanım ikiye katlandı. Tabi kuzenlerimin “Yiğit abi” diye bağırdıklarını duyunca sözümü heyecandan unuttum. İşte o an salon sessizliğe bürünmüştü. Bütün bakışlar üzerimdeydi. Halam arkadan “Sakin ol yapabilirsin” diye söylediğinde anlamadığım bir şekilde her şeyi hatırlamaya başladım ve rolümü başarıyla bitirip, sahneden ayrıldım. İlk gösterimi mahvetmediğim için mutluydum. Annem,babam,halam ve kuzenlerim benimle gurur duyuyorlardı. Sonra gösteri yerinden mutlu mutlu ayrıldık.