Hayatlarında heyecan arayan insanları duydum, sıkıcı hayatları içerisinde beni çağırırlarken geliverdim yanlarına, çok da güzel karşılama da yaptılar aslında(!) İlk insanlarla tanışmamı engellediler, bana çirkin bir ad koydular, sonrasına ise yavaş yavaş onları benden uzaklaştırmaya, beni yalnız bırakmaya çalıştılar. Amacım sandıkları kadar kötü değildi, güzel bir gülümsemeyle bir merhaba deyip gidecektim fakat onları tanımaya başlayınca bulunduğum yerin cehennemden farkı olmadığını gördüm. İnsanlar öfkeleriyle diğer insanları katlediyor, birbirlerine eziyet ediyor, paradan başka bir şey görmüyor, kısacası dünya adı altında kendi cehennemlerini kuruyorlar. Kendilerine insan demeyi nasıl yakıştırıyorlar ki? Ben, insan olmadığım için anlayamayacağım sorular bunlar. Lakin şunu teyit edebilirim: Herkes kötü değil! Yanlış dünyada dünyaya gelmiş o zavallı ruhlara yardım etmek, kötülüğü üzerlerinden silip atmak istedim; onların kahramanı olup unutulmaz olmak istedim, böylelikle de adımı o şan basamaklarına yazmaya karar verdim; ancak her şey bir anda yanlış gitti.
Öfkem yüzünden iyi ve kötüyü ayırt edemeden binlerce insanı acıyla öldürmeye başladım, eskiden içi ısıtan bir gülümsemeyle gülen ailelerin yüzünden o gülümsemeyi çaldım. “Onlar, beni bu kadar zorlamasaydı böyle olmazdı!” demek istiyorum fakat bunlar sadece vicdan azabından doğmuş acınası cümleler. Tam nefretimi azalttım derken nefretimden dökülmüş tohumlar dünyada yeni yeni felaketler yarattı; bir anda yayılım hızım arttı, insanları daha hızlı öldürür hale geldim. Sonrasında insanların yüreklerini ölüm korkusuyla kapladım, kimseye güvenemez hale geldiler. Bu tohumlar tamamen büyürken ise insanlar yavaş yavaş bu felaketlerin üstesinden gelmeye başladı, buna üzülmüyorum çünkü kötü insanları yok ederken iyi insanları da beraberinde götüreceksem yok olmayı yeğlerim.
Günlerimi geçirdiğim bu insan yapımı cehennemde, bu kadar olaylardan sonra insanların hayatlarına daha çok önem vermesi beni gerçekten de şaşırttı ve mutlu etti. Benim, zararla birlikte iyi şeylerle geldiğime ikna etti. İnsanlar, kendilerine daha çok zaman ayırmayı, sevdikleriyle zamanlarını daha iyi geçirmeyi ve hayatta her şeyin parayla karşılanamayacağı gibi önemli şeylerin farkına vardı, bununla birlikte güne başka bir bakış açısıyla başlamayı ve hayatlarına birçok yönden renk katabilmeyi öğrendi. Onlara acısıyla tatlısıyla çok fazla şey kattığımı düşünüyorum, yaptığım hatayı geri alamam ancak en azından yanınıza böyle güzel çiçekler bırakabilirim değil mi?
Şu an adımı kanlarla kazdığım, o basamaklardan silemiyorum ancak umarım en kısa sürede siz beni silebilirsiniz. Hepinize yaşattıklarım için özür dilerim, isterim ki siz beni affettiğinizde hepinizle zararsız bir şekilde tanışabilirim ve güzel bir gülümsemeyle yanınızdan ayrılabilirim.