Bir zamanlar ben de çocuktum, büyüdüm ve büyük bir sporcu oldum.Tabii ki bazı şeyleri yapmak çok kolay olmadı. İllaki bazı kararlar verdim ve buralara geldim. Şimdi size yaptığım beni buralara getiren bir seçimimden kararımdan bahsedeceğim. Ben ortaokul ikinci yani altıncı sınıfa giderken bir gün babam yanıma geldi ve ileride yapacağım büyük bir seçimden bahsetti. Tabii o zamanlar onun söylediklerine pek kafam ermiyordu ama şu an eriyor ve anlayabiliyorum. Aslında babam zamanında bana çok güzel sözler söylemiş ama ben anlayamamışım. Bu seçim ilerideki kariyerim içindi bu seçim “Okul mu, spor mu?” idi. O zamanlar bu konuyu düşünmek için çok zamanım olduğunu ve bu seçimin kolay olacağını sanıyordum. Fakat işler o kadar da kolay değilmiş. Bunu seçimimi yaparken yani on dört, on beş yaşlarında anladım: hem karar vermek o kadar kolay değildi hem de geleceğini hayal etmek… Ben babama kararımın spordan yana olduğunu söylediğimde bana son kararımın bu mu olduğunu sormuştu. İşte bu soruyu aldıktan sonra tekrar düşünmüştüm. Bu işler düşündüğümden uzun ve düşündüğümden zordu. Bu zamandan sonra kararlı olmam gerektiğini anladım ve bundan sonra hiçbir ikilemde bu kadar düşünmeyeceğime söz verdim. Artık bir profesyonel basketbolcuyum ve buradan herkese, yediden yetmişe tavsiyem kararlarınızı hızlı verin çok düşününce yanlış şeyler de düşünmeye başlıyorsunuz.