Geçmişten günümüze insanoğlu oldukça gelişmiş olmasına rağmen gözü hep daha yüksekte olmuştur. Doğrusu, gelişmek ve ilerlemek için her zaman daha iyisini hedeflemek oldukça normal ve sağlıklı bir eğilimdir. Peki her zaman yükselecek bir yerimiz olur mu? Zirve diye bir yer aslında yok mu?
1939 yılında Fawcett Comics ekibinin Captain Marvel’ı yaratmasıyla insanların süper kahramanlara olan ilgisi günden güne arttı ve ardı arkası kesilmeyen yeni çizgi romanlar üretildi ve film uyarlamaları da hemen arkasından sinema perdelerinde yerini aldı.
Konu süper kahramanlara gelince illa ki bir şekilde Marvel ve DC Comics isimlerini duyarız. Peki bu şirketlerin tek amacı göze hitap eden ürünler çıkarmak mı?
Geçen yıl hayatını kaybeden, Marvel sinematik evrenindeki birçok karakterin (özellikle Spider Man olarak bahsedilir ancak Iron Man, Doctor Strange, Hulk, Black Widow gibi birçok karakterin yaratıcısıdır) babası olan Stan Lee çok büyük işler başarmakla kalmamış, çoğu kişiye de bir gaye kazandırmıştır. Yazılan her şeyin gelecekte bir gün gerçekleşeceğini söylerler, çünkü zihin düşündükçe elin yapamayacağı bir şey yoktur; aslında her şey zihinde, hayal gücünde bitiyor. Stan Lee gibi birçok yaratıcıyı kendine örnek alan insanoğlu, farklı farklı zihinlerde kurulan düşleri kendi hayallerine çevirip hedeflerine ulaşmak için kararlı adımlarla yola çıkmıştır. İşte insanoğlunun yeni hedefi: Süper İnsan
İstisnasız hepimiz en az bir kere süper güçlerimiz olsa nasıl olurdu diye hayal etmişizdir. Muhtemelen çoğumuzun hayali oldukça eğlenceli, yararlı, biraz ‘ben merkezli’ ve kalp ritmini bozacak kadar heyecan vericiydi. Korkarım ki bu hayaller gerçeğe dönüştüğünde hayallerdeki gibi sorunsuz kalamayacaktır. Bana kalırsa süper insan ırkı hayat kurtarmaktan çok yeni bir barbarlık dönemi başlatactır. Düşünsenize, elinizde sevmediğiniz ya da istemedeğiniz birine, bir şeye karşı gelebilmek için her şey var; karşınızdakinin hiç şansı yok! Güzel olurdu değil mi? Keşke sorunlarımızda bu kadar kolay kurtulabilseydik ancak düşüncelerime göre birine ya da bir şeye kalıcı bir hasar verdikten sonra hayat asla aynı olmayacaktır.
Süper insan, ölü sayısını arttırmaktan ve kişisel çıkarlara alet edilmekten başka bir işe yarayacaksa zaten bilim insanları bunu duyurur. Şimdilik elimizdekiyle yetinelim, israf bu dünyayı tüketecek olan şeylerden biridir ve biz durmadan fazlasını istedikçe kendi çukurumuzu kazacağız. Hırsın gözümüzü karartmasına izin verdiğimiz sürece kendi çukurumuzda yavaş yavaş boğulup yok olacağız. Peki bizden sonra kim yaşayacak?