“Evimin yakınındaki ormanda her sabah ve her akşam düvenli olarak yürüyüş yapıyorum.O günde akşam yürüyüşüne çıkacaktım havada hafif hafif yağmur çiseliyordu ama köpeğim Collie huysuzlaştığı için yağmuru göz ardı edip dışarıya çıktım.” “Yani o akşam o ormada tek değildin.” Derin bir iç çekip onaylar gibi kafamı salladım ve anlatmaya devam etmek için ağzımı açmıştım ki bulunduğumuz odanın kapısı çalındı. İçeriye 1.90 boylarında kalıplı bir polis girdi ve el hareketiyle sorgumu yapan polisi çağırdı.
Sorgu odasında yarım saate yakın tektim hafızam tekleyip duruyordu. Yaşananları sorgulamak istiyordum ama ne zaman aklıma getirmeye çalışsam hafızam bölünüyor ve başıma derin bi ağrı saplanıyordu. Kapı yarım saatin ardından tekrar açıldı. “Evet hadi nerde kalmıştık anlatmaya devam et.” Olduğum yerde biraz daha dikleştim ve önümdeki sudan bir yudum alıp kendime gelmeye çalıştım. “Her zamanki rotamdan yürüyüşe başlamıştım ama Collie’de sebebini bilmediğim ve ilk defa karşılaştığım bir homurtu duymaya başladım. Normalde tasmayla gezmekten pek hoşlanmaz bende gerekmedikçe tasmasını takmam zaten ama o gün yağmurdan dolayı takma ihtiyacı duymuştum ve homurtusunun sebebinin bu olduğunu düşünerek tasmayı çıkardım. Biraz daha her zamanki yolumuzdan yürüdük ama yağmur gittikçe hızlanmaya başlamıştı. Collie çok yüksek bir ses oktavında sanki biriyle kavga edercesine bağırmaya başlamıştı bir andan onu sakinleştirmeye çalışıyordum bir yandanda iyice şiddetlenen yağmurda etrafı görmeye.” Durdum ve sudan bir yudum daha alıp devam ettim.” Collie her şeyin başladığı eve doğru koşmaya başladı ben ormanın o taraflarına daha önce hiç gitmemiştim. Collie’nin peşinden koştum ve…” Hatırlayamıyorum kendimi zorlamaya çalışıyorum ama olmuyor. “Evet devam et.” “Yapamam çünkü hatırlayamıyorum.” Tekrar kapı çaldı ve içeriye tekrar 1.90 boylarındaki polis girdi. “Sorguya olay yerinde devam edeceksiniz oraya tekrar bir göz atmamız gerekli.”
Evin kapısından girerken kalbim hiç atmadığı kadar hızlı atmaya başladı. Eve girince ilk kapı hemen salona açılıyor yavaş adımlarla salona geçtik. Salondaki o tabloyu görünce her şeyi hatırladım. Taşlar şimdi yerine oturmuştu yaşanan her şey bir filim şeridi gibi gözümün önünden geçti. Kalbim duracak gibi atmaya başladı nefesimi kontrol edememeye başladım birden ayaklarımdaki bütün gücün kaybolduğunu hissettim. Ve sonrası karanlık, boşluk ve kocaman bir hiçlik.