Bir varmış bir yokmuş. Bir zamanlar küçük bir kahve çekirdeği varmış. Arkadaşları ona sürekli “en iyi arkadaşımızsın” diye söylerlermiş. Küçük kahve çekirdeği de teşekkür etmiş. Arkadaşları da onun gibi kahve çekirdeğiymiş ama bir gün gelmiş küçük kahve çekirdeği ve arkadaşları aralarında konuşmaya başlamış. Ben bir kahve çekirdeğiyim bir de bakmışsın ki: insanlar beni çok seviyor. Hiç anlamazdım beni neden bu kadar çok sevdiklerini ama bir gün farkettim ki insanlar benim için sıra oluyorlardı. Yudum yudum içiyorlardı beni. Ben onları mutlu ediyordum. Bu duygu çok keyifli.
(Visited 92 times, 1 visits today)