Hani insanlar “Üzüm üzüme baka baka kararır.” derler ya ben buna hiç inanmamıştım, ta ki o gün gelene kadar. En yakın arkadaşım Elena ile AVM’ye gitmeye karar verdik. Okuldan sonra buluşacaktık. Bir gün okulda bunu konuşurken sevdiğim bir arkadaşım bize doğru yaklaşmaya başladı. “Kızlar!” dedi heyecanlı bir şekilde. “Efendim?” diye cevap verdik. Selin, “Bugün annemden izin aldım, AVM’de buluşalım mı?” dedi. Ben de “Aaa, ne tesadüf! Biz de bugün Elena ile gideceğiz, sen de gelmek ister misin?” dedim. Elena’ya baktım, yüzü düşmüştü ama sahte bir gülümsemeyle “Tamam.” dedi. Ben de sevindim. Selin de “O zaman annem bizi alır.” dedi, biz de kafamızla “Evet.” diye onay verdik.
Ama Elena’nın annesi onu sevmezdi çünkü Elena yüzünden karakolluk olmuş, tutanak tutulmuş ve ders notları düşük gelmişti. Şimdi düşündüğümde annemin haklı olduğunu fark ediyordum ama o zamanlar annemin abarttığını düşünüyordum. O gün, Elena bana “Ben Selin’i sevmiyorum.” dedi. Ben şaşkın bir şekilde, “O bizim eski arkadaşımız, gayet nazik. Neden öyle düşünüyorsun?” dedim. Elena ise, “Bilmiyorum, sevmiyorum işte. Buluşmayalım o kızla!” diye bağırarak cevap verdi. Ben, “Hayır, buluşalım. En kötü ne olabilir ki?” dedim. O ise “Sen onu daha çok seviyorsun, değil mi? Beni artık sevmiyorsun, değil mi?” diyerek suçlamaya başladı. Ben de “Öyle düşünmesin diye, Selin ile biz ikimiz buluşmak istiyoruz.” dedim. Elena, üzgün bir şekilde “Peki.” dedi.
Sonrasında son ders geldi. Hazırlanırken Selin ile Elena yanıma geldiler ve “Bizi sattın, biz ikimiz buluşacağız.” dediler. Ben şok içinde kaldım. Hiçbir şey söylemeden arkamı döndüm ve gittim. O gün yaşadıklarım bana şunu öğretti: Herkese inanmayın, herkesin sözünü dinlemeyin çünkü sizi kandırabiliyorlar. Elena yüzünden iki arkadaşımdan küstüm ama Elena ve Selin kavga edince Elena bana gelip “Barışalım, çok üzgünüm.” dedi. O an fark ettim ki hayatım Elena’yla küstüğüm zaman daha güzel olmuştu. “Verdiğim en iyi kararmış.” dedim.