Günümüzde iş bulmak gerçekten hiç kolay değil. Dışarıda karşılaştığımız insanların birçoğunun işsiz olduğunu görürüz. Bu insanların bazılarının yalnızca ilköğretim mezunu olduğunu, bazılarının liseyi bitirir bitirmez iş hayatına atılmaya çalıştığını, bazılarının okudukları halde ihtiyaçlarını karşılamak için çalışmak istediğini ve bazılarının üniversite mezunu olup ellerinde diploma ile iş aradıklarını söyleyebiliriz. Yani iş arayan çok fakat herkese iş vermek de pek mümkün gibi durmuyor. Peki ya bırakın iş bulamamayı, herkesin sevdiği ve yapmak istediği işi yapma şansı olsa ne olurdu? Dünya daha güzel bir yer mi olurdu? Herkesin düşündüğünün aksine bu durum bir krize mi yol açardı?
Evet, belki neredeyse dünyadaki herkes şu anda olduğunun birkaç katı daha fazla mutlu olurdu. Bugün çok çalışarak elektrik-elektronik mühendisliği kazanan birine sorsanız belki de hayalinin mühendis olup başka birinin şirketinin çatısı altında çalışmak değil de kendi şirketini kurup istediği sektörde piyasaya tutunmaya çalışmak olduğunu söyleyecektir. Böyle düşünen, her ne kadar insanlar tarafından yüksek sınıf olarak nitelendirilen işler ile uğraşan insanlar bile hiç beklenmeyen hayallere sahip olabiliyorlar. Yani bu açıdan herkesin hobileri doğrultusunda iş seçmesi, sevdiği işi yapması neredeyse herkesi mutlu eder. Fakat bu durum iyi yanlarının yanı sıra tüm dünya genelinde oturmuş bir düzeni bozabilir. Tabi ki hiç kimseyi hobileri yüzünden yargılayamayız. Ama hobiler konusunda toplumun çoğunun yoğunlaştığı seçimler var. Mesela neredeyse her ülkede küçük yaşlarda basketbol oynayan ve büyüdüğünde basketbolcu olmak isteyen genç sayısı gerçekten de çok fazla. Peki ya her isteyen basketbolcu olursa ne olur? Her ülkenin en az yirmi tane basketbol ligine sahip olması gerekir. Başka bir örnek olarak, herkes hobileri doğrultusunda meslek seçimi yaparsa bazı meslekler ile uğraşan insan sayısı yok denebilecek kadar az olacak. İşte bu durumda sektör ayırt etmeden her mesleğin gerek günlük hayatta gerek bazı özel durumlarda hayatımızda ne kadar önemli bir yer kapladığını farkederiz. Mesela hiç kimse habercilik yapmazsa dünya genelinde veya ülkemizde neler olduğunu öğrenmek için hiçbir kaynağımız olmaz. Sadece habercilik değil, her meslek için bu durum geçerlidir.
Sonuç olarak, tabi ki herkesin hobileri doğrultusunda meslek seçimi yapmak istemesi çok doğal. Fakat işleyen bir düzen var ve bu insanların hoşuna gitse de gitmese de düzeni bozmak krizden başka bir şeye yol açmaz. Gönül ister ki hiç kimse sabah uyandığında işe gideceği için kendi kendine şikayet edip durmasın, insanlar sevdiği işi yapsın. Ancak bu da hayatın zorluklarından birisi. Şunu da unutmamak gerekir ki her meslek kutsaldır ve günlük hayatta her mesleğin yeri büyüktür.