Bir gün gökyüzünden mavi yerine yeşil yağmaya başladı ve her şey değişti. İnsanlar önce bunun sadece bir renk hatası olduğunu düşündü, ama sonra, yağmurun renginin yeşil olması, havayı, toprağı, her şeyi farklı bir şekle dönüştürdü. Birçok kişi bu durumu olağanüstü bir işaret olarak gördü, bazıları da korkuya kapıldı, kimileri de Tanrı’nın bir işareti olarak kabul etti.
Yeşil yağmur ilk başta zararsız görünüyordu. Fakat birkaç gün sonra doğadaki her şeyin değiştiği fark edildi. Ağaçlar, çimenler daha parlak ve daha koyu bir yeşile büründü. Hayvanlar garip bir şekilde sakinleşti, insanlar ise her zamankinden daha huzurlu olmaya başladı. Bir zamanlar kaybolan kuşlar geri döndü, kuruyan topraklar yeniden canlandı. Ancak bir yandan da garip bir sessizlik vardı, insan kalabalıklar da bile konuşmaz olmuştu. Herkes, bu yeni dünyada varlıklarıyla ilgili bir huzura ulaşmış gibiydi.
Bununla birlikte, bu yeşil yağmurun getirdiği değişiklikler yalnızca dış dünyayla sınırlı kalmadı. İnsanlar birbirlerine karşı daha sabırlı, daha anlayışlı olmaya başladılar. Kimse kimseyi yargılamaz olmuştu. Kavgalar, savaşlar, ayrılıklar bir anda silinip gitmişti. İnsanlar barışmaya ulaşmış gibiydi, sanki bu yeşil yağmur ruhlarını da iyi geliyordu.
Ancak bir ay sonra, insanlar tuhaf bir şey fark etti, yeşil yağmurun etkisiyle doğa, sadece kendini iyileştirmekle kalmamış, insanları da başka bir evrende yaşıyor gibi hissettirmeye başlamıştı. Zaman, mekân, algı, her şey değişmişti. İnsanlar sanki başka bir boyuta adım atmış gibiydi. Sadece ruhsal bir yolculuğa çıkmışlardı, hayatlarını sorgulayan, geçmişlerini silen ve yeni bir geleceğe doğru yol alan bir topluluk haline gelmişlerdi.
- Ve o gün, gökyüzünden mavi yerine yeşil yağmaya başladığında, insanlar dünyalarının ne kadar değiştiğini fark etti. Her şey bir anda değişti, ama aslında değişen tek şey insanların ruhlarıydı.