Benden önce annemin bir oğlu vardı zaten. Dört bacaklı, sarı tüylü ve uzun kuyrukluydu. Adı Şans’dı. Benim ilk arkadaşımdı.Onun ve benim oyuncaklarımız aynı değildi tabi ki.Ben onun oyuncaklarını çok severdim.Ses çıkaran küçük hayvancıkları ve tenis topları vardı.Beni oynatmazdı.Benim oyuncaklarıma da uzaktan bakardı.Çok akıllıydı.Benim küçük olduğunu biliyordu.Bana zarar verecek hiçbir şey yapmazdı.
O ailemizin bir üyesiydi.Şans Doğusoy.Kimlik kartı vardı ve adı böyle yazıyordu.Aşıları ,ilaçları o kartta yazardı.Hala saklıyoruz.
Dayım onu bir çiftlikten almıştı.Annesi ve babası o çiftlikte yaşıyordu.Bize gelene kadar ailesiyle birlikteydi.Herkes ailesiyle büyümeli aslında.Ama maalesef köpekler bu konuda çok şansızlar.
Ama Şans ,adı gibi çok şanslı bir köpekti.Kendi ailesi gibi onu çok seven bir başka aile ile on beş yıl geçirdi.Kendi yatağı ,oyuncakları hatta arkadaşları vardı.Özellikle dedemle başka bir arkadaşlıkları vardı.Şans bir gün yaşlandı ve öldü.Bizim için çok zor oldu.Ben küçüktüm ama dedemin evi bomboştu.
Ben Şans’ın ne kadar mutlu olduğunu biliyorum. Çünkü hep bir ailesi vardı, hep çok sevildi.
Ailem hep köpekleri seven bir aileymiş. Yıllar önce dayım ve annem petshopdan bir beyaz köpek almışlar.O da çok güzelmiş.Fakat aynı gece hastalanmış.Günlerce veterinerlere gitmiş.Sonunda anlaşılmış ki bakımsızlıktan hastalanmış.Kısa süre kalmış bizimle .Malesef iyileşememiş.İsmi bile olmamış o küçük beyaz köpegin.
Ne zaman petshopların önünden geçersek annem o köpeği hatırlıyor ve çok üzülüyor.Hiç bir zaman içeri girip satılan hayvanlara bakmıyor.Ben girip bakıyorum.Camlı bölmelerde küçük bir bezin üstünde sağa sola koşuyorlar.Ama çok küçük yerleri.Cama yaklaşınca hemen cama gelip tırmalamaya başlıyorlar.Onlar sevilmek istiyor.Ama dokunmak yasak onlara.Hele gece ne yapıyorlar acaba?Yalnız kalıyorlar.Bilmiyorum kaç gün ama günlerce o küçücük camlı bölgede yaşıyorlar.Doğada koşup oynaması gereken hayvanlar için çok zor olmalı.Bence çok mutsuzlar.
Ben her seferinde,hepsini alıp eve getirmek istiyorum.Bu mümkün değil tabi ki.Hiç bir canlı o küçücük alanda bir dakika bile kalmamalı,satılmamalı,hep bir aileleri olmalı .Parası olan değil ,onu çok sevecek aileleri olmalı.Aynı Şans gibi.Alınıp satılan bir mal değil hiçbir hayvan.
Bir çok hayvan yüzyıllardır insanlarla yaşıyor ve bir çoğu insanların hayatını kolaylaştırıyor.Onlar bizin dostlarımız,arkadaşlarımız.Onlarla ticaret olmaz.Sadece yavruları için hayvan beslenmez.
Çok sevmek gerekir ve sevgi fedakarlık ister.Kimse almazsa yada yasalarca bu yasaklanırsa işte o zaman her hayvanın gerçek bir ailesi olur.
