Bugün sizlere oturduğumuz sitede evcil hayvanımızı istemeyen komşularıma örnek bir mektup yazacağım. Aslında bu durum ben de yaşanıyor.
Ben köpeğimi, 6 ay önce sokaktan bulan geçici ailesinden sahiplendim. Adı Maggie. Kendisi çok uysal ve eğitimlidir. Ben müstakil bir evde oturmama rağmen bazı komşularım maalesef köpeğimi istemiyorlar ve hatta sokağa atmak istiyorlar (Asla böyle bir şey olmayacak). Bu durum beni ve köpeğimi üzüyor. Çünkü köpeklerin sezileri çok güçlüdür. Onların da duyguları var ve onlar da üzülüp korkabiliyorlar.
Bence insanların böyle düşünmesi çok yanlış. Gelin onları bu düşüncelerinden vazgeçirmek için bir mektup yazalım:
-Sayın ”… ….” ; ben sizin, köpeğim hakkında empati duymanızı rica ediyorum. Çünkü eğer siz evsiz olsaydınız, bir ev tutsaydınız ve komşunuz ev sahibiyle konuşarak sizi evden attırsaydı üzülmez miydiniz? Üstelik bu durumu sadece empati olarak düşünmeyin. Onlar da canlıdır. Onların da duyguları vardır. Ve ayrıca sizin bizim kendi bahçemizde duran köpeğimiz ile ilgili bir meselesiniz olması çok doğru değil. Sonuçta benim köpeğimin havladığını beyan ettiniz ama kanıtlamadınız ve ayrıca karşımızdaki 5 köpeğin havladığını ve benim köpeğimin havlamadığı veya çok az havladığı ihtimalini düşünmediniz. Daha açık gönüllü ve hoşgörülü davranırsanız çok sevinirim, teşekkür ederim.
Komşunuz: Yağız Erkam Çelebi
