Çocuklar masallarla büyür. Çocukların hayal dünyasını masallar ve karakterleri oluşturur. Zaten masallar da iyi davranışları çocuklara aşılamanın kostümlü yoludur. Bir çocuğa paylaşmanın ne kadar duygusal bir zenginlik yaratacağını oturup anlatamazsınız ancak Zıpzıp Tavşan arkadaşına kekinin yarısını verse ve hislerini basit kelimelerle tasvir etse çocuk da aynılarını yaşamaya, yeni dostluklar kurmaya, kekini bölmeye can atar.
Bu muhteşem nazik, aşırı paylaşımcı ve bardağın hep dolu tarafına bakan şirin karakterler çocuklara harika birer örnek olurlar. Masaldaki sevimli kızın saçları örgülü ise örgü en sevdikleri saç modeli olur, zeki oğlanın mavi kazağı varsa annelerinden mavi kazak isterler. Çocuklar onlara benzemeye çalışırlarken aynı zamanda onların varlıklarına da inanmak, yani somut bir ikonları olsun isterler. Hayranı oldukları kişiliklerin birkaç sözcükten ibaret olmaları onlar için imkansızdır. Bu nedenle kitaptan öğrendikleri bu harika özellikleri taşıyan kişilere hayranlık duyar, sevgi beslerler.
Yetişkinlerin de vardır ikonları. Ancak anlayacağımız gibi onlarınkiler masallardan fırlama değil, en sevdikleri dizilerdeki hayatları yaşayanlardır. Evde kalmış bir kadın peşinden beş tane adamın koştuğu kurgu kadına ister istemez hayranlıkla bakar. İş bulmakta güçlük çeken bir adam kendisinden daha genç olmasına rağmen kocaman bir şirketi olan bir adama ister istemez imrenir.
Ancak bazen dizide görüp hayran kaldığı, imrendiği insanın gerçekte öyle bir kişiliği olmadığını görünce hayal kırıklığına uğranıyor. Bazense kötü karakter rolündeki bir insanın sosyal medya hesaplarından linçlendiği oluyor. Bunun sebebi de insanların karakterlerini oyuncuların kişiliğinin belirlediğini ya da oyuncuların karakterlerini benimsediklerini düşünmeleridir.
Toplumda elbette bu gibi durumlar kargaşaya sebep olabilir. Söylediğim gibi insanlar hakaret işitebilir, birbirleriyle münakaşaya girebilirler. Ayrıca çocukların da masal karakterlerini aşırı benimsemeleri de onları zor durumlara düşürebilir, alay konusu olmalarını sağlayabilir.
Sonuç olarak hayranlık da benimseme de imrenme de dozunda olmalıdır. Her şeyin olduğu gibi bunların da aşırısı zararlı ve gereksizdir.