Kendimi manzaranın güzelliğine kaptırmış bir şekilde huzuru solurken hayallerimi ufuk çizgisine boncuk gibi diziyordum. Farkında olmadan uzaklaşmak, kurtulmak istediğim durumun hayellerimin içinde olduğunu anlamamla irkilmem bir oldu. Beni dürten bir adamdı her sabah gördüğüm o koşucu adam idi. Bana sabahtan beri burda olduğumu ama gözümü bile kırpmadığımı söylemişti. Gerçekten akşam olmuştu şaşkındım. Teşekkür etmek için arkamı döndüğümde adam yoktu gitmişti peki ama nasıl. Biraz bakındıktan hemen sonra biraz ötedeki simitçi Hasan Amcaya sordum ama o bana buralarda böyle bir adam olmadığını ve benim hep yalnız olduğumu söylemişti. Şaka yaptığını sanmıyordum gayet ciddiydi. Ama kafayı yememiştim herhalde o yüzden koşarak Berna Ablaya sordum ama o da aynı şeyleri sabahtan beri yalnız başıma denize baktığımı söylemişti. Bende Bir sorun mu vardı yoksa hallisinasyon mu görüyordum bilmiyordum ama kesinlikle bir sorun vardı ve ben onu bulacaktım. Her ne olursa olsun hemde.
Ocak ayı