“Sevgi, sevdiğin kişinin mutlu olduğunu gördükçe, onun mutluluğu ile mutlu olma sanatıdır.” diyen Balzac mı, yoksa “Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür.” diyen Tolstoy mu haklı? Bugün bu konuyu tartışmak istiyorum.
İlk olarak Balzac’ın ifadesine bakalım. Ben buna katılıyorum çünkü sevdiğin kişinin mutluluğunu paylaşmak, senin de içsel bir mutluluk yaşamanı sağlayabilir. Onun mutluluğuna katkıda bulunmak, sevgi dolu bir ilişkinin önemli bir parçasıdır. Ancak, kendini çok fazla feda etmek veya sürekli olarak başkalarının mutluluğuna odaklanmak, dengesiz bir ilişki dinamikleri yaratabilir.
Şimdi sıra Tolstoy’un sözünde. Bu ifadeye kısmen katılmıyorum. Tabii ki, bencilce davranmak genellikle olumsuz bir özelliktir ancak kendi mutluluğunu düşünmek, hayattan zevk almak ve kişisel tatmin sağlamak önemlidir. Başkalarının mutluluğunu düşünmek güzel bir değerdir ancak kendi mutluluğunu ihmal etmek de sorunlara neden olabilir.
Sonuç olarak hayatın akışını kaçırmamak ve kendimizi mutlu etmek arasında bir denge bulmak önemlidir. Başkalarının mutluluğuna katkıda bulunmak güzel bir duygu olsa da, kendi mutluluğumuzu ihmal etmeden, yaşamın tadını çıkarmak da önemlidir. Unutulmamalıdır ki sağlıklı bir denge, hem kendi mutluluğumuza hem de sevdiklerimizin mutluluğuna katkıda bulunmamıza olanak tanır.