Jean Jauques Rousseau ‘un çok sevdiğim bir sözü var.’İnsanlar; düşünmek ,sevmek ve inanmak için dünyaya gelmiştir’ diyor.
Bence çok güzel söylüyor.Düşünce sevgi ve inanmak.Aslında gerçekten de hayatımızın üç temeli.
Düşünce; insanlar çoğu şeyi düşünmeden yaparlar , halbuki ne kadar önemlidir düşünmek.Çoğu hatalarımız düşünmediğimizden , düşünmeden hareket ettiğimizden gelir.Kimisi düşlerle kimisi yaşadıklarıyla düşünür.Hayatımız boyunca bir çok hata yaparız.Düşünmememizin bunda etkisi büyüktür.Bu yüzden düşünün düşünün ki hayatınızda kötü bir iz yaratacak hatalar yapmayın.
Sevgi; insanların iyi anlaşabilmesi iyi iletişim kurabilmesi için en önemli bağdır aslında sevgi.Bir düşünsenize hiç kimse birbirini sevmiyor herkes birbiriyle düşman savaşlar, kötülükler…Yaşanır mı böyle? Yaşanmaz.Kıyamet bence bu.Sevgidir zaten bizi bu hayata tutan.Düşünün en bir insan var , hiç kimse onu sevmiyor.Ne ailesi var , ne arkadaşı var yalnız.hayatın anlamı kalır mı onun için ? Ben söyleyeyim kalmaz.Sevgi olmadan yaşanmaz.Mutluluğun formülü bile sevgide saklıdır.Mesala bir amca var sokakta yalnız oturuyor.Yanına gittiğinizde hal hatır sormak , bir günaydın demek bile mutlu edebilir insanı.Hemde sadece bir kaç kelime ile.Mesela yine bir örnek verirsek hiç içinde sevgi olmayan bir aile gördünüz mü ? Ben görmedim.Çünkü aile sevgisiz kurulmaz.hayatımızın en önemli parçası sevgidir.Sevin.
İnanmak; güvenmek aslında.Hayatımız da herkese güveniriz değil mi? Aslında öle olmaması gerekir.Bence insan gözü kapalı güveniyorum dediği sadece ailesi olmalıdır.Çünkü arkadaş sırttan vurur , yapamaz dediğin bir gün gelir arkandan konuşur.Sevgilin aldatmaz yapmaz dersin ama en ummadığın anda aldatır.Ama aile öyle mi sevgili aldatır aile teselli eder, arkadaş kazıklar aile dik tutar.Ne olursa olsun yanındadırlar.Hayatım dediğiniz hep arkanızda olanlara güvenin.
Düşünün ,sevin, sevilin.Zaten hayat bu.