Sevgili ailem,
Biliyorum bu zamana kadar hep benim yanımda oldunuz, bana destek çıktınız hatta benim geleceğimi benden habersiz seçtiniz. Size her ne kadar kızmak istesem de bunların hepsini benim için yaptığınızı biliyorum.
Evet artık doktor olmaya bir adım daha yaklaştım ancak hayalimden de yüz adım uzaklaştım. Sanırım bunun sizin için pek de önemi yok. Doktor olmamı o kadar çok istiyorsunuz ki benim gönlümden geçenin ne olduğunu duymuyorsunuz! Şimdi Koç Üniversitesi’nde tıp okumalıyım ve hayatımın kalanını istemediğim bir yerde istemediğim işi yaparak geçirmeliyim. Kim bilir belki de milyonlar kazanacağım ama hayatımdan zevk almadığım sürece ne yazar…
Bugün benim için de büyük bir gün aslında, Amerika’da olan bir üniversiteden güzel sanatlar bölümüne kabul edildim! Bunun ne kadar güzel bir haber olduğunu tahmin edemezsiniz, zaten tahmin etmek istemediğinizi düşünüyorum. Ama artık anlamanızı istiyorum: Ben kalemi reçete yazmak için değil; hayalimi gerçekleştirmek için, çizim yapmak için kullanmak istiyorum!
Uzun süredir sizin gerçekleştiremediğiniz hayallerin kuklasıydım ve artık kendi hayatımın başrolü olmamın zamanı geldi, iplerimi bırakmanızın zamanı geldi.
Hatırlıyor musunuz bilmem ama size yılbaşı hediyesi olarak çizimlerimi verirdim küçükken. Siz de her zaman duvarlara asardınız yaptığım karalamaları. Şimdi ise bana bunun gerçekleşemeyecek bir heves olduğunu söylüyorsunuz. Peki o zaman beni neden küçükken hep ailemizin ressamı diye çağırdınız!
Şu anda gerçekle yüzleşmem gerektiğinin farkındayım, çoğu sanatçının sokaklarda süründüğünün bir baltaya sap olmadığının(!) farkındayım ama bu hayat benim hayatım değil mi? Batacaksam ben batarım, çıkacaksam ben çıkarım. Neden şu an zengin olan insanlar mutluluğun önemini vurguluyor? Çünkü emin olun para bir süre sonra değerini yitiriyor, ucuz bir kâğıt parçasına dönüşüyor.
Bu zamana kadar geleceğimi siz seçtiniz ama sıra bende ve ben Amerika’ya gidip başkalarının hayatını değil kendi hayatımı kurtarmak istiyorum. Kim bilir belki eserlerim değer kazanır ve zengin olurum, belki de dünyanın ger kalanının bilmediği bir sanatçı olurum. Bu hayattaki amacım para, ün, şöhret değil; bunu anlamış olmanız lazım. Ben hayatımı mutlu ve zevk alarak geçirmek istiyorum. Işin komik yanı bunu sizin de istemeniz gerekiyor.
Şimdi bir ilk yapacağım ve sizden tüm işlerin kazandığı miktarı, gereken ücretleri unutmanızı isteyeceğim. Geleceğimi bana bırakmanızı isteyeceğim ve Amerika’da olsa bile hayalimi gerçekleştirmemi desteklemenizi isteyeceğim. Çünkü ben elektrokardiyografideki çizgileri değil defterimin bir köşesindeki manzara çiziminin çizgilerini takip edeceğim.
