1-) Keşke her birimiz bu hayatın bize kattıklarının değerinin farkında olsaydık, yazık ki hayat bile pes etmiş, değerini bilebileceğimiz bir şey bile bırakmadan çekip gitmiş.
2-) Yıldızlar şehrin ışıkları nedeniyle görünmüyor, fikirlerin de ön yargıların nedeniyle duyulmuyorlar. Durma söyle!
3-) Denizin tek bir rengi yoktur mesela, senin neden tek bir kişiliğin olsun ki?
4-) Ay’ a bak her zaman bir bütün değil ki o da senin gibi arada bir parçalanıyor.
5-) Hayal gücü, işte bu herkeste olan ama yalnızca sayılı kişinin kullanabileceği bir özellik.
İlk cümlede insanların, hayatın bize kattıklarını asla görememesini anlatmaya çalıştım. Bu cümle kardeşim bir kış mevsimin de yazın gelmesini istediğini söyleyip, bir yaz mevsimindeyse kışın gelmesini istediği zaman aklıma gelmişti. Yavaş yavaş hayatın pes ettiğini de görüyoruz artık kış, olması gerekenden daha geç veya erken geliyor.
İkinci cümlemde insanların düşündüğü şeyi “Ya saçmalarsam, ya anlaşılmazsam, ya benimle dalga geçerlerse” gibi ön yargılar nedeniyle açıkça dile getiremediklerini fark ettiğim zaman yazdığım bir cümleydi. Benim de senin de söylemek istediğimiz çok şeyimiz var, herkesin vardır ama ne zaman duyduk ki birinin çıkıp “ya yalnızca bir rüyaysak.” dediğini. Bu cümleyle yıldızların görünmek istenip ışıklar nedeniyle görülememesi, fikirlerin de söylenmek istenip ön yargılar nedeniyle söylenememesine dikkat çekmek istedim.
Üçüncü cümle çok yönlülüğümüzün farkında olmamız gerektiğini vurguluyor. Bu cümleyi bu yüzden yayımlardım.
Dördüncü cümlemse çok yakın bir arkadaşıma söylediğim bir cümleydi. Hüznün hayatımızın bir parçası olduğunu dile getirmek istemiştim. Arada bir parçalanmak sorun değildir. Ayda parçalanır ama en sonunda onu yine bir bütün halinde görürüz.
Son cümlem de herkesin hayal gücünün olduğu ancak bazılarının bunu bir rafa kaldırdığı gerçeğini anlatıyor. Belki de artık onu indirmenin zamanıdır.