Hayat

Sene 2017 aylardan Ekim bir hafta sonra doğum günüm . Haftaya bugün otuz iki  yaşını doldurmuş olacağım .Dönüp geçen yıllara baktığımda hayatımın çoğunun stres içinde olduğunu fark ettim . Mutlu olduğum günler sayılamayacak kadar azdır belki de . ilkokula giderken annem ve babam sürekli kavga ederdi , babam annemi beni ve kardeşimi en az haftada bir gün evden kovardı hatta bir keresinde annemi o kadar çok dövmüştü ki annem bana ve kardeşimde zarar vermemesi için sakın arkana bakma ve kaç diye bağırmıştı bu cümleyi hiç unutmam . annem de bozulmuş psikolojisi yüzünden babamdan korktuğu için hıncını benden alırdı . Çünkü babama karşı gelmeye cesaret edemezdi ve babam sürekli içki içer her içtiğinde kavga çıkarırdı . Ben daha ilkokula yeni başladığım sıralarda beni canından çok seven benim için her şeyi yapabilecek olan annem o zamanki psikolojisiyle beni döverdi ama ben küçük de olsam bunun onun suçu olmadığını beni dövünce kendinin daha mutsuz olduğunu bilirdim .Sürekli ders çalıştırırdı . Bilemediğim bir soru olunca hemen kafama vururdu .Okulda normal bir çocuk olmadığım için hiç arkadaş edinemedim .Arkadaş bulunca da hep aşağılanır , hor görülürdüm .Bu böyle sekizinci sınıfa kadar sürdü .Sekizinci sınıfta bende ki depresyon kat ve kat arttı . Dershanelere yazılıp gitmiyordum sanırım yazılıp kendimi rahatlatıyor ama gidecek cesareti kendimde bulamıyordum .Çünkü ben hep aşağılanıyordum bir de üstüne TEOG sınavının stresi eklenince her şey daha kötüye gitti . Bu yüzden yazılıp ama gitmediğim dershaneye artık gidiyorum , kendimi her şeyden soyutlayıp derslerime çalıştım ve artık dershane birinci olmuştum ve annemin o hep solgun ve üzgün suratı artık çok mutlu görünüyordu , ama benim umrumda bile değildi .Çünkü hayatta hiçbir şey beni mutlu edemiyordu .Lise de bir çocuğa aşık oldum , her zaman olduğu gibi yine herkes tarafından aşağılanıyordum sanırım sorun bendeydi ben galiba çirkin  ve pasif bir insan olduğum için benden nefret ediyorlar diye düşünüyordum .Lisede sürekli depresyon haplarıyla yaşıyordum . Her gün eve ağlayarak geliyordum . Ne zaman insan içine çıksam herkes beni dışlıyor ,aralarına  almıyorlardı  . Birisi benimle konuşursa çok korkuyordum ,çünkü biraz konuşsam beni yine dışlayacaklar diye herkesten kaçıyordum . liseyi bu yüzden son sınıfta bıraktım bu seferde üniversite sınavı kabus gibi hayatıma girdi .Babam o sıralar da annemi beni ve kardeşimi dövüyordu annem artık dayanamadı ve babamı terk edip bir ev tuttu stresten uzak durup çalışmam için, çünkü zaten yeterince stresim vardı bir süre böyle gitti ve sınava girdim . Sınav çok iyi geçmişti güzel bir bölüm kazanmıştım üniversite bitince güzel bir işim oldu ve kardeşimin benim kadar mutsuz olmaması için her şeyi yapıyorum annemin ise hep yanındayım onun benim hep yanımda olduğu gibi babamı hala annemin terk ettiği günden beri görmüyorum şuan her şey yolunda umarım hep böyle devam eder .