Hayallerinin Peşini Bırakma

Kendimi bildim bileli ressam olmak istiyorum. Resim çizerken kendimi başka bir dünyadaymış gibi hissederim. İnsanlar stres atmak için meditasyon yaparken ben resim çizerim. Boş zamanlarımda yaptığım tek şeydir bu. Bu resim çizme aşkı annemden geliyor. Zamanında ünlü bir ressam olmak istemiş, ama ailesi yaşamak istiyorsa bu mesleği seçmemesini söylemiş sürekli. Bir nevi, zorla rafa kaldırmış ressam olma hayalini.

Çevremdeki insanlar, özellikle de öğretmenlerim, bana gelecekte ne olmak istediğimi sorduklarında ben hiç düşünmeden ressam cevabını veririm. Bu cevabı verdiğimde ise herkes benimle dalga geçer, bana gülerdi. Ben ise hiç duruşumu bozmadan, “Bir gün göreceksiniz, en ünlü ressamlardan biri olacağım.” diyorum küçüklüğümden beri. Resimle ilgili hiç eğitim almadım hayatımda. Annem bile bana bir şeyler öğretmedi hiç. O da artık resim yapmayı sevmediğini, bıraktığını söylemişti. Ben de kendi kendime öğrenmeye çabalıyorum. Babam beni kurslara göndermeyi reddediyor. O beni ressam olma konusunda hiç desteklemedi. O her zaman benim başarılı bir doktor veya mühendis olmamı istedi, hala da istiyor. Beni ressam yapmama konusunda yeminli gibi! Ben lise son sınıf öğrencisi bir kız öğrenciyim. Ve, ben her zaman hayallerimi gerçekleştirmek ister, bunun için ne kadar gerekirse çabalarım. Kafamın içinde bunlar varken, beni pek sevmeyen tarih öğretmenim beni dinlemediğim için müdürün odasını gönderdi. Müdür hanım oturmamı işaret etti. Bana “Dersi neden dinlemiyordun Alyacığım?” diye sordu. Ben bir süre düşündüm, çünkü mantıklı bir mazeretim yoktu. En sonunda müdür hanım “Yine hayallere daldın, değil mi?” diye sordu. Ben içimde “aklımı okudunuz” diye geçirdim, sonra hafifçe kafamı salladım. Bana sevimli bir şekilde “Bak, senin ressam olmayı ne kadar çok istediğini, ama ailenden dolayı olamadığını biliyorum. İnan senin kadar ben de üzülüyorum. Ve bu hayaline gerçekleştirmen için sana sonuna kadar yardım etmeye hazırım.” dediği anda gözlerim kocaman oldu. Ona “Siz bana

gerçekten yardım edecek misiniz?” diye sordum kekeleyerek. Müdür hanım da bana onaylama anlamında kafasını salladı hafifçe. Ardından “Ailenle ciddi bir konuşmaya yapacağız, ben ve resim öğretmenin Beyza hanım. Ama şimdi dersine gitmeni istiyorum.” dedi. Ben de “Çok teşekkür ederim, ne diyeceğimi bilemiyorum.” dedim. “Bana değil, sonra ailene teşekkür edersin.” dedi. Birkaç gün sonra annem odama daldı ve bana çok heyecanlı bir şekilde “Bunu duymaya hazır mısın?” diye sordu.

Ben de heyecanlı bir şekilde “Evet hazırım dedim.” Sonrasında annem hayatımı değiştiren o cümleyi söyledi “Okul müdürün Nazan hanım ve resim öğretmenin Beyza hanım bizimle bir konuşma yaptılar biraz önce, ve babanı seni ressam olan için ikna ettiler!” Ben ne diyeceğimi bilemeden anneme sıkıca sarıldım. Sonra babamın yanına gidip ona da sıkı sıkı sarıldım. Babam da bana “Senin için en iyisi olsun yeter canım kızım.” dedi. O günden beri eğitimlerimi alıyor, çok çalışıyordum. Yakında dünyada tanınan bir ressam olacağıma eminim.

(Visited 85 times, 1 visits today)