HAYALLERİNDEN VAZGEÇME

O gün çok heyecanlıydım. Yeni bir okul, yeni arkadaşlar edinecektim. O gün lisenin ilk günüydü. Hayatımda bir kez olsun hiç çalışkan bir öğrenci olamadım. Ve ilerideki hedeflerimden bir tanesi doktor olmaktı. Ne kadar çalışsam da hiçbir zaman başarılı bir öğrenci olamayacağımı düşünmüyordum. Lisenin ilk günü hem çok heyecanlı hem biraz agresif bir şekilde okul kapısından içeri girdim. Beni büyük bir okul ve bir sürü insan karşıladı. Herkes birbiriyle sosyalleşmeye çoktan başlamıştı bile. Teneffüs bitmeden sınıfımı bulmaya gittim. Sınıfa ilk girdiğimde sadece 4,5 kişi vardı. Aralarından 2 kız bana selam verdi. Ardından biraz sohbet ettik. Teneffüs zili çaldı ve herkes sınıfa doldu. Aradan 2, 3 ay geçti. derslerim iyice kötüleşiyordu. ve yakında mesleğimizi belirlemek için çok önemli bir sınava girecektik. İlerdeki hedeflerimden bir tanesi olan doktorluk hayalim git gide imkansız gibi geliyordu. Artık ailemde benden bütün umudu kesmişlerdi. Bu çok ağrımda gitmeye başlamıştı. Ve bu önemli sınava çalışmam için sadece 3 buçuk ayım kalmıştı. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyordum. Ama ailemin yüzünü kara çıkartmamak için bu 3 buçuk ay sınava gerçekten çok iyi hazırlanmıştım. Gece gündüz demeden sürekli çalışıyordum. Artık sınava kendimi çok hazır hissediyordum. Sınavım çok iyi geçmişti. ardından sınav sonuçları açıklandı. Ve derece yaptığımı öğrendim. Gerçekten kendime inanamıyordum. Ardından Bir TV kanalı beni röportaj için çağırdı ve o röportajda şunları dedim: ”Uzak ve imkansız görünen bir şey, bir anda yakın ve mümkün olabilir.”