Hayatımda hiç müzikle ilgilenmemiştim hatta notaların isimlerini bile bilmiyordum. Ancak bir sabah uyandığımda, kendimi sanki binlerce yıllık bir müzisyenmişim gibi hissettim. Ne zaman bir ses duysam onun hangi nota ve ya tiz ya da bas seslerden olduğunu anlayabiliyordum. “Bir dakika, ben bu terimlerin ne demek olduğunu nereden biliyorum?” dedim kendi kendime.
Çok şaşırmıştım, “Herhalde rüyadayım ve tüm gece müzik dinlediğim için rüyamda Bach kadar iyi müzik bilgisine sahip olduğumu düşünüyorum.” diye geçirdim içimden. O sırada aslında rüyada olmadığımı fark ettim çünkü düşünmüştüm. Bilincim yerinde olduğuna göre rüyada olamazdım. Peki nasıl oluyordu da müzik konusunda bu kadar yetenekliydim?
Birden bodrumda uzun yıllardır kullanılmayan ve kime ait olduğunu bilmediğim bir sürü enstrüman olduğunu hatırladım. “Madem müzikte bu kadar yetenekliyim, herhalde bir iki enstrüman çalabilmem gerekir.” diye düşündüm. Hemen aşağı kata (bodruma) indim. Orada bir piyano, iki gitar, bir bateri ve üç adet keman vardı. Kemanlardan birini kaptığım anda çalmaya başladım. Ellerime dur diyemiyordum ve sanki çok normalmiş, uzun zamandır keman çalıyormuşum gibi çalıyordum. Diğer enstrümanlar için de aynısı oldu. Çok saçmaydı, nasıl olmuştu da müzik konusunda bu kadar yetenek sahibi olmuştum? Şaşırmama rağmen bir yandan da mutluydum. Sonuçta kim bir sabah uyandığında benim gibi müzik yeteneği sahibiydi?
O sırada kapı zilim çaldı, kimin geldiğini merak edip hemen yukarı koştum. Kapıda bir doktor ve yanında bir hemşire, ayrıca bir ambulans şoförü vardı. “Neden buradasınız, yoksa birine bir şey mi oldu?” diye sordum. Önce bana şaşkın şaşkın baktılar, daha sonra doktor gibi görünen adam: ” Merhabalar bayım, galiba kullandığınız ilaç etki etti, sağlık kontrollerinizi yapmaya geldik.” dedi. ” Ne kontrolü, ne ilacı? Turp gibi adamım ben, ne sorunum olabilir ki?” diye sordum. Adam: “Bir kaza sonucu beyniniz hasar aldı, ancak durumunuz gayet iyi. Kullandığınız ilacın etkisi nedeni ile geçici hafıza kaybı yaşadınız. Bir iki saate normale dönersiniz.” diye beni yanıtladı. Bu ne demekti şimdi?
Aradan bir saat geçti ve sanki film gibi tüm hayatımı, kim olduğumu ve ne iş yaptığımı hatırladım. Ben Wolfgang Amadeus Mozart ve ben ünlü bir müzisyenim…