Hayatında hiç gerçekte olmayan fakat senin algılayabildiğin bir durum yaşandın mı? Kesin olarak gerçek hisse sahipsin ancak aslında bütün bunlar sadece duyu organlarının bir yanılgısı. Ben bu durumu bire bir yaşadım
Ailecek mutlu mesut geçiniyorduk.Sadece 3 günlük maaş ile yirmi adet Mercedes alabilecek kadar varsıl bir aile idik.7+3 tripleks villada evimiz vardı.Tek çocuk olduğumdan olsa gerek istediğim her şeyi yapabiliyordum. Ebeveynlerimin sözünden çıkmaz her zaman onları dinlerdim.Ta ki çevrem bozulana dek.
Yaşım on yedi, gençliğimin zirvelerindeyim.Kimse kılıma bile dokunamaz edalarındayım.Yeni arkadaş ortamımla alemlere akıyoruz.Beni pis işlere bulaştırıyorlar ve ben de bundan zevk alıyorum.Sonunda bağımlısı haline geliyorum. Her gün her saat kafayı bular oluyorum. Ailemlerin ruhu bile duymuyor.Bulutların üzerinden dünyaya inmek istemiyorum.İnersem biliyorum ki asli kişiliğim bu değil. Kısa süre sonra bakmışım ki bir çetenin lideriyim. Namımız tüm eyalete yayılmış ve doluca düşmanım var. Has kardeşlerim bana ellerinde bir içecek olduğunu söylüyorlar ve ben apansızca kabul ediyorum. Annem ve babam yurt dışında. Gecenin bir yarısı evimizde parti varken getirdiklerini içiyorum. Keyfime bakıp evde dans ediyorum. Bu zamana kadar her şey iyi, güzel. Sonra tek başıma mutfağa gidiyorum. Her hangi bir yaşam belirtisi göremiyorum. Bir süre sonra gözlerim düşmeye başlıyor.Yarı kapalı gözlerle buzdolabını açmamla gözlerim de fal taşı gibi açılıyor.Şahit olduğum şeyin gerçek olmadığına inanmak çok zor oluyor.Aslında ne olduğunda inanmak da bir hayli şaşırtıcı. Buzdolabımda uzaylı embriyosu.Embriyoyu elime alıyorum parçalayıp uzaylıyı uyandırıyorum.Sonra yanıma biri gelip beni dürtüyor.İyi olup olmadığımı sorduğu an ben olayı anlıyorum.’’Ama, ama az önce buradaydı.’’diyorum.Yanımdaki garipseyip ‘’Kim?’’diyor.Ben de’’Boşver her neyse.’’ Deyip konuşmayı kesiyorum.Arkamı döner dönmez sesler duymaya başlıyorum.Sesler ‘’Buraya gel.’’diye sayıklıyor.Ne tarafa gideceğimi hayret edip kendimi yere bırakıyorum.Yere düşerken sanki süzülüyorum.Uyandığımda elim kolum bağlı bir biçimde hastanedeydim.Doktor koşarak öteki doktorlara haber verdi hasta uyandı diye. Sonra yanıma gelip sordu “Nasılsınız?’’.Karşılık verdim’’Siz kimsiniz?Neredeyim ben?Ne kadardır buradayım?’’.Doktor sakinleşmemi rica etti.Ben de dediğini yaptım.Hala durumu idrak edebilmiş değildim.Hem hasta olsam ellerim kelepçeli olmazdı.Başhekim gelip durumu açıklamaya başladı’’Merhaba, yüksek doz aşımından dolayı tam olarak iki haftadır komadaydınız.Hayatta kalmanız bile bir şans eseri.Partiden bazıları sizin aslında olmayan bir şeyler gördüğünüzü söyledi.Büyük ihtimalle aldığınız hap size halüsinasyon etkisi yaptı ve sizde uzaylı embriyosu gibi gerçeklik dışı varlıklar görmeye başladınız.Eğer kendinizi iyi hissediyorsanız sizi ailenizle görüştüreceğim sizin için çok endişeliler.’’dedi.Ben de ‘’evet onları bekliyorum.’’diyerek yanıt verdim.
Ailem ile görüştükten sonra beni yarın taburcu edeceklerini öğrendim.Uzanırken o geceyi ve yaşananları düşündüm.Doktorun söylediklerini tekrar gözden geçirirken aniden bir detayı fark ettim.Doktor benim neyi gördüğümü tam olarak söylemişti…