Keşke görünmez olsaydım. Böylece istediğim her yere gider, istediğim her şeyi yapardım.
Görünmez olsaydım insanlara şakalar yapardım. Evlerine giderdim, görünmezlik gücümü bırakıp aniden karşılarına çıkar korkuturdum onları. Ya da geceleri herkes uyurken sesler çıkartır, uyandıklarında eşyaların yerlerini değiştirirdim ve hayalet var zannetmelerine sebep olarak korkuturdum.
Günlük yazarken yanlarına gidip benimle ilgili bir şeyler yazıyorlar mı diye kontrol ederdim. Hiç bir arkadaşım benim hakkımda dedikodu yapamaz, arkamdan plan kuramazdı. İstediğim zaman görünmez olup yanlarına gidip ne konuştuklarını rahatça dinleyebilirdim. Gün içinde beni kızdıran arkadaşım olursa, eşyasını alıp saklar onun üzülüp, bulamayağım diye korkmasına sebep olup, karşısına geçip gülerek intikam alırdım. Ne de olsa ben ona gülerken de beni göremeyecek. Ya da okulda saklambaç oynamak hiç de zor olmazdı. Ebenin yanında hiç yorulmadan durup saklanmabiliyor olurdum ve istediğim zaman ortaya çıkıp sobelerdim, böylece hiç kaybetmezdim. Yine okulda sınav günleri önceden gidip sorulara bakabilirdim ve böylece bütün sınavlardan 100 alırdım.
Seyahat etmeyi ve yeni yerler görmeyi çok sevdiğim için, rahatlıkla hiç para ödemeden istediğim uçağa biner, birinci sınıf koltukta rahat rahat uçar, çok uzak yerlere giderdim. Mesela, Los Angles ilk durağım olurdu. Düşünsenize bir de gittiğim yerlerde otel ve restoranlarda da hiç para ödemeden kalıp yemek yiyebilirdim. Hatta “Target”a gidip çılgınca alışveriş yapardım.
Tabii ki, Shadow da bu durumdan payına düşeni alıyor olurdu. Çok bunaltığım zaman benden kaçtığı için, beni göremeyince kaçamazdı ve ben de rahat rahat yanaklarını sıkıp bunaltabilirdim. Belki de rahatça kulaklarına üflerdim ya da eskiden olduğu gibi kulaklarına toka takardım.
Videolarda gördüğüm +18 kulüplere de rahatça gider, çılgınca dans edip, müzik dinleyip eğlenirdim.
Sanırım gidemediğim yerelere gidip görmek dışında görünmez olsaydım, ben daha kötü bir çocuk olurdum.