Görünmez olmak insanın başka bir hayata geçmesi gibidir. Her şeyi görülmeden bir biçimde yapabilmek oldukça güzel bence. Ben de günümü görünmez olarak geçirdim. Şimdi size o günü anlatacağım.
Uyandığımda görünmez olduğumun farkında değildim. Annem beni kahvaltıya çağırıyordu. Mutfağa gittiğimde annem sanki beni görmezmiş gibi hala bana sesleniyordu. Annem sofrayı hazırlarken ona dokundum, arkasına baktı, beni görmedi ama aslında gözümün içine bakıyordu.
Ona sesleniyordum beni duyuyor fakat görmüyordu. Bir süre sonra aynaya baktığımda kendimin görünmez olduğunu fark ettim ve eteklerim zil çaldı, çok mutluydum. Hemen kafamda o gün ne yapsam diye düşündüm. Sonuçta bu güç elime bir kere geçen bir şeydi. Annem hiçbir şeyden habersiz kendi kendine şarkı söyleyip salatalık kesiyordu. Anneme seslenip “Anne ben bahçeye çıkıyorum.” dedim. Annem “Tamam ama akşam geç dönme.” dedi. Hızlıca üstüme montumu alıp dışarı çıktım. Hava soğuktu. Montumu almazsam dışarı çıkamazdım. Bu yüzden montumu alıp dışarı çıktım. Yolda yürürken ne yapacağımı düşünüp geziniyordum. Tam o sırada insanlar bana bakıp korkuyla kaçıyorlardı. İlk önce ne olduğunu anlayamadım. Sonra fark ettim ki görünmezdim. Ben görünmezdim ama montum değildi. Montumu çıkardım ama bu seferde çok üşüdüm. Eve dönemezdim çünkü elime bir defa geçen bu sihirli şeyi kaybedemezdim. Hemen yakınımda duran bir AVM gördüm. Koşarak oraya girdim. İçerisi sıcaktı. Montumu çıkardım ve artık tam görünmezdim. Tam o sırada bir dükkan gördüm. Çok güzel giysiler vardı, hemen içeri girdim, ilk cüzdanıma baktım, hiç param yoktu ama görünmezdim yani küçük bir hırsızlık yapabilirdim. biliyordum kötü bir şeydi ama kıyafetler çok şık ve güzeldi. Sonra annemin söylediklerini hatırladım. “Hırsızlık suç, hiç güzel bir şey değil, sakın bunu unutma!” demişti. Bu yüzden vazgeçtim. Hava kararıyordu. Artık eve dönmeliydim ama hiç eğlenememiştim. En son üzgün bir biçimde eve dönerken arkadaşımı gördüm. Ona selam verecektim ama benden korkup kaçacağını biliyordum bu yüzden onunla biraz eğlenecektim. Yani onu biraz gıcık edecektim. Onu severdim ama son zamanlarda bana biraz kötü davranıyordu. Ben de onu birazcık korkutsam bir şey olmazdı. İlk önce önüne geçtim. Bana çarptığında şaşırdı. Biraz durdu sonra yürümeye devam etti. Sonra ağacın yaprağından bir tane koparıp sanki uçuyormuş gibi yaptım ve “uuuuuu” sesi çıkardım. Korkmuştu ama benim için çok eğlenceliydi. Son kez ona dokundum ve “Böööööö” dedim. Artık başka bir şey yapmayacaktım çünkü gerçekten çok korkmuştu. Eve gittiğimde artık kendimdeydim. Görünmez değildim, çok güzel bir gün geçirmiştim. Artık normal hayatıma devam edebilirdim.