Gördüm Atatatürk’ü oradaydı. Yanına yaklaştım ondan izin alarak ” Özür dilerim bay Atatürk” dedim.”Bizi koruduğun için sana çok minnettarım. siz olmasaydınız Türk milleti kurulamazdı.Ama en çok öğretmenimin anlattığı babanızın verdiği saate kursun çarpıp kurtulmanız çok şaşırttı”dedim. Bana gülümseyerek “Sen ve senin gibi çalışkan çocuklar ülkemizde oldukça Türk bayrağı gururla dalagalanacaktır” dedi. bende Türk bayrağına baktım ve içim gururla doldu.Okula gidip bunu öğretmenim ve arkadaşlarımla paylaşmak için sabırsızlanıyordum.Ve o zaman gelip çatmıştı . Arkadaşlarıma ,öğretmenime anlattığımda bir alkış feryadı koptu. Atatürk’e hayranlıkla bakıyordum. Bir kaç yıl sonra kalbimi parçalayan o haber geldi 10 Kasım 1938 saat 9’u 5 geçe Atatürk dolma bahesinde hayata gözlerini kapadı.Ruhum yanmış gibi hissetim Atatürk hala benim bir parçamdı.Ve herkes yasa büründü. Atatürk’ü ziyaret edip onunla konuşurdum. Büyümüştüm. Atatürk’ü ziyarete gitmiştim ve ona bir söz vermiştim. “Vatanımıza saldıracak biri olursa kendimi feda etmeye hazırım.” demiştim. Asker olmuştum. Yurdumuza girmeye çalışan kötülerden arındırmak benim görevimdi. Onlarla savaşırken bir kaza kurşunu bana isabet etti.Ve bir ışık gördüm o ışık Atatürk’tü bana yurdun için savaş diyordu kendime geldim. Karnıma bir mermi isabet etmişti. umursamayıp savaşta kazandım ve bunun veriği gururla Türk bayrağına sarılmıştım.
