.Şimdilik gözlerinizi kapatın ve engellilerle empati kurun. Nasıl? Nasıl hissettiniz? Çok zor değil mi? Çok mu ağır geldi? Çok mu çaresiz kaldınız. O engelli kardeşlerimiz hep bu çaresizliğin içindeler. Ve biz insanlar onları yeterince anlayamıyoruz.😔 Onlar için zor olan hayatı birazda biz zorlaştırıyoruz.
Sokaktaki hiçbir imkan onlar için uygun değil. Birazda biz mi yaşam haklarını ellerinden alıyoruz? Bizim için dışarıda yürümek çok basit olabilir, üst geçitler yine bizim için peki onlar? Biraz daha duyarlı olursak belki onlar için bir şeyler yapabiliriz. Televizyon izlerken görmüştüm; “ENGELSİZSİNİZ”. Gerçekten engel biz miyiz? Biz nasıl rahat gezip dolaşıyorsak onların da buna hakkı var. Ben arkadaşlarıma sesleniyorum onları dışlamayalım, onlarla oyun oynayıp onları anlayalım, uzaktan seyrederlerse sadece üzülürler. Ben daha önceleri pek anlayamazdım onları ama annem sürekli benimle konuşur onları dışlamanın onları üzeceğini .söylerdi. Onlara yardımcı olmamız gerektiğini sevgimizi onlara göstermemiz gerektiğini artık daha iyi anlıyorum. Onları belki herkes böyle düşünürse engeller yok olur. Engellilerin daha rahat yaşamaları için parkların, yolların, okulların onlara göre düzenlenmesi gerekir. El ele verirsek engelleri ortadan kaldırabiliriz. Onların fiziksel, zihinsel, işitme ve görme engelleri olabilir. Ama bu onların Hiçbir şey yapamayacakları anlamına gelmez, yeter ki onları görmemezlikten gelmeyelim. Bu tamamen onları umutsuzluğa iter. Haydi arkadaşlar uzatalım onlara elimizi ve bu engeli hep beraber kaldıralım. Yarın belki her şey çok farklı olabilir.
