Gölge

Ayşe işte geç kalmıştı. Kapıdan çıkmadan evvel oturduğu sandalyeye baktı. Kendisine çok benzeyen bir gölgenin orada uyuduğunu gördü. Sanki gölgesi canlanmıştı. Kendi gölgesi ondan bağımsız hareket edebiliyor ve her şeyin gölgesini kullanabiliyordu. Saydam nesnelerden nefret ediyordu. çünkü onları gölgeleri olmadığı için kullanamıyordu. Ayşe korktu ve hızla evden uzaklaştı, kapıyı kilitledi. Çok korkmuştu. Olanları o gün iş arkadaşlarına anlatırken herkes sözünü kesti ve onla alay etti. Herkes onun rüya gördüğünü ve bu yüzden geç kaldığını söylediler. Kimse Ayşe’ye inanmadı. Ayşe çok kırıldı. Ertesi gün onların videosunu çekecekti ve herkese gösterecekti. Ama video çekerken her gölgenin eski yerini aldığını görünce şaşırdı.  bu işe yaramamıştı. İşten bir arkadaşını yatıya davet etmişti. Arkadaşına gölgeleri gösterecekti. Ertesi sabah gölgeler yerli yerindeydi. Belki de gölgeler sadece ona rahatça açılabiliyorlardı. Şimdi ise Ayşe ve gölgeleri çok iyi anlaşıyor sohbet ediyordu. bu sadece onların sırrıydı.