Aradığım kitabı sonunda Taksim’in arka sokaklarındaki bir sahafta buldum. Aynı gün büyük bir heyecanla kitabı okumaya başladım. 23. Sayfaya geldiğimde el yazısıyla yazılmış bir not buldum. Notta “Bu kitabı okuyan bilsin ki bu sayfadan sonra yaşanan olaylar onunda başına gelecek.” Tabii ben bunu ciddiye almadım, zaten her kim olursa olsun bunu ciddiye almazdı. Kitabı okumaya devam ettim. Kitapta bir çocuktan bahsediliyordu. Çocuğun başından geçen olaylar yazıyordu. Sınıfına yeni bir çocuk gelmiş ve onunla çok iyi arkadaş olmuşlar. Daha sonra doğru, yanlış demeden kafalarına esen her şeyi yapmışlar. Sonraki gün aynı şeyler benimde başıma geldi ama ben notu bile unutmuştum. Notu hatırladığımda kitabın yarısına gelmiştim ve her şeyi hatırlamak için kitabın başına geri dönmüştüm aynı olayları tekrar yaşıyordum, sanki zamanı geriye almış gibi idi. Kitabı çok hızlıca bitirmeye çalıştım ama sayfalar açılamıyordu sanırım olayları bu kadar hızlı yaşayamayacağım için ama ben her gün kitabı aksatmadan okumaya devam ettim. Zaten bir günde en fazla 5 sayfa okuyabiliyordum ama kitap 1500 sayfaydı. Sanırım çocuğun çocukluğundan büyüklüğüne kadar her olay vardı. Bir ay sonra kitabın 150. Sayfasına geldim ama okula başladığım için kitabı okumayı unutuyordum. 2 yıl sonra yani ben 14 yaşındayken kitabın daha 770. sayfasındaydım. Aradan 5 yıl geçti ve artık 19 yaşımdaydım. Kitap bitmek üzereydi, 1200. sayfasına gelmiştim. Geriye 300 sayfa kalmıştı ve o 300 sayfayı da 7 ayda okumuştum. Ani bir şekilde hastalanmıştım ve daha 20 yaşındaydım. Durumum gittikçe kötüye gidiyordu. Aynı olaylar kitaptaki çocuğun başına da gelmişti ama hikayenin sonunu ben yazmıştım. Yani o küçük çocuğun 20 yaşına geldiğindeki ölümünü.