Gizemli Komşu

Güneşli bir pazar sabahıydı. Ama normal bir sabah değildi. Kedim her sabah olduğu gibi beni uyandırmaya gelmemişti. Ona birkaç kez seslenmeme rağmen ortada yoktu. Sabahlığımı giyinip annemin yanına gittim. Kedimin her zamanki gibi dışarı kaçmış olabileceğini söyledi. Kapıdan çıktım ve kedim küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı ve içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Merak edip içeri doğru adım attığım anda yerdeki parke gıcırdadı ve komşumuz öfkeli bir şekilde bağırmaya başladı. Korkup kaçmaya çalıştım ama hâlâ ne olduğunu çözemediğimiz ağaçları birbirine bağlayan iplere takılıp düştüm. Yaşlı komşumuz yanıma geldi ve neden bahçeden onu izlediğimi sordu, sormakla kalmayıp beni kolumdan tutup ailemin yanına sürükledi. Konuşmaları beklediğimden kısa sürmüştü ve olayın polis ile bitmediğine şaşırmıştım. O akşam uyumak için perdemi kapatırken komşumuzun camdan bizim evi izlediğini ve benim onu fark ettiğim an saklandığını gördüm. Aradan birkaç gün geçti ve okulumdan beklediğim belgelerin posta kutumuza ulaşıp ulaşmadığını kontrol etmek için dışarı çıktım. Geri döndüğümde elimdeki kırmızı zarfı ve yüzümdeki korkuyu gören annem ne olduğunu sordu. Ama ben korkudan konuşamıyordum. Annem elimdeki zarfı alıp açtı ve okumaya başladı: Sizi izliyorum. Ne yaptığınızı biliyorum. Sizi uyarıyor ve bu evden gitmeniz için size 10 gün süre veriyorum. Ben o evde doğmuştum ve orası bizim için sadece bir ev değil yuvaydı. O gece ne yapsam da uykuya dalamamıştım. Cesaretimi toplayıp komşumuzun kapısını çaldım. Uzun bir süre beklesem de kapı açılmadı. Alttan bir kağıt geldi. Kağıtta evimizin komşumuzla ölen eşinin eski evinin olduğu orayı zor durumda oldukları için bize geçici bir süreliğine sattıkları ama eşinin bir daha geri dönmediğinden evi bizden geri satın alamadıkları yazıyordu. Bir kağıt daha geldi. Kağıtta bizim sadece basit bir duvar olarak gördüğümüz duvarların onların sevgi dolu anılarının olduğu ve evin ölen eşinden ona kalan son şey olduğu yazıyordu. O an evin sadece duvarlarla çevrili bir yapı olduğu ve bizim nerde olursak olalım bir yuva yani aile olacağımızı düşündüm.