Bir gün odamda otururken canım sıkıldı ve kitap okuyabilirim diye düşündüm. Ve kitaplıktan bir kitap çıkardım. Bu kitap çok eskiydi ve tozluydu. Kitabı merakla okumaya başladım. Kitap çok değişik bir kitaptı. Kitabın konusu korsanlardı. Eski bir korsanın hikayesini anlatıyordu. Kitabın 11. sayfasını çevirince bir cep telefonu numarası çıktı. Bu numara el yazısıyla yazılmıştı. Bu numarayı hemen anneme gösterdim. Annem böyle bir numara olduğunu hatırladığını ama kime ait olduğunu bilmediğini söyledi. Babama sorduğumda o da aynısını söyledi. Bu numarayı İnternet’e yazdığımda çok tehlikeli olan bir korsan resmi çıktı karşıma, bu resmi gidip annem ve babama gösterdim. Annem ve babam bu korsanı hatırladılar ve bu korsanın hikayesini anlatmaya başladılar.
Bu korsan eskiden bir yolculuğa çıkmış. Bir anahtar arıyormuş korsan. Korsanın babası kendisinden kalan son şeyi bir odada saklıyormuş. Korsan yolculuğa çıkmış ama yolculuktayken hayatını kaybetmiş. Bu sefer korsanın oğlu anahtarı aramaya başlamış. Oğlu anahtarı bulmuş ve odaya doğru yola çıkmış. Odayı açmış fakat odanın tam ortasında bir kitap çıkmış karşısına, bu kitabın ne olduğunu anlamamış. Sonra bu kitabın dedesinin el yazısı olduğunu fark etmiş. Meğer bu kitabı dedesi yazmış. Kitapta ise şöyle yazıyormuş: “Ben bu kitabı seneler önce yazmıştım. Şimdi eminim ki bu kitap torunumun eline geçmiştir. Bu kitabı neden yazdığımı merak ediyorsundur. Hemen söyleyeyim, bundan yıllar önce bir adaya gittim. Bu adada dünyada ismi tanınmamış bir topluluk var. Bu topluluk kendini tanıtmamış çünkü bazı insanlar gibi kötü olmak istememişler. Senden bu insanları topluma tanıtmanı istiyorum.”
Korsan bu hikayeyi duyunca çok şaşırmış. Hemen kitaptan yola çıkarak haritayı takip etmiş. Ve sonunda bu adayı bulmuş. Gerekçesini anlatmış ve onları topluma kazandırmış. Bu hikayeyi dinlediniz ama numara nereden geldi diyeceksiniz. Bu numara bilinmeyen köydeki bilgenin numarasıymış.