Ahmet diye bir çocuk varmış. Bir gün okulda geziye gitmişler. Müzede cebinde bir sarsıntı fark etmiş ama bakmamış. Yarın okul bitince cebinden bir not düşmüş. Bu adrese gel diye bir not varmış. Annesine haber verip gitmişler adrese.
Issız bucaksız bir yere gelmişler ve o evde ip uçları bulmuşlar ve hepsini birleştirince bir harita oluşmuş. Haritanın gösterdiği yer ise okulun bahçesiymiş. Gitmişler ve bölgeyi kazmışlar. Bir kutu bulmuşlar ve açıp içinde anaokulunda kaybettiği kalemi çıkmış. Halbuki Ahmet şu anda 4. sınıftı. Ahmet bunu görünce çok sevinmiş ve artık hep o kaleme sahip çıkmış.
İnsan sahip olduklarının kıymetini bilmelidir. Çoğu zaman elimizdekilerin kıymetini bilmeyiz. Onları kaybedince kıymetini anlarız. Meğerse sahip olduklarımız ne güzelmiş…