Gerçek Kahramanlar(İtfaiyeciler)

Günlerden  pazartesiydi, okulun ilk günüydü. Ama bir şey beni kötü hissettiriyordu, ama ben bunu bilmiyordum. Bir ara kendime sordum insan kendi  içinde hissettiği duyguyu neden bilmez? Sorunun cevabını bilmiyordum. Ayrıca okulumuzun gazete bölümüne girmek isteyenlerdendim . Ayrıca beni gazete bölümüne almaları için onlara güzel bir yazı ya da bir öykü getirmem gerekiyordu ve son teslim tarihi yarındı . Derslere kendimi verememiştim çünkü yarın yazımı beğenecekler mi yoksa beğenmeyecekler mi  sorusu hala aklımdaydı. Bu yüzden strese girmiştim. Ama sondan 3. derste bir yangın alarmı geldi herkes bir yere kaçıp bağırıyorlardı . Yangın birden şiddetlendi ve her şey üstümüze yıkılmaya başladı fakat ben hariç herkes dışarı çıkmayı başarmıştı. Ben sınıftan çıkamadım çünkü kapının önüne bir sıra  beton tavandan düşmüştü. Benim hiç ümidim yoktu ama  bir siren sesi geldi tam bayılacakken  kendimi son anda bayılmaktan kurtardım. Sonra bir mucize oldu. Bir el usulca omzuma dokundu . Ondan sonrada tuttu ve kendisine doğru çekti . Yangın söndürüldü . Beni kurtaran kim diye baktığımda anladım ki o bir kahraman itfaiyeciydi. Ondan sonra yazımı tamamladım. Beni okul gazetesi kulübüne aldılar . İlk yazımın başlığı itfaiyeciler oldu.