Biz insanlar her şeyi üst seviyede yaşamaya alışmış varlıklarız ve her zaman her şeyin en iyisini isteriz. Daima lüks ve rahat yaşamak herkesin hayalidir. Ama hiçbir şeyi biz yapmayıp, her şeyi bize benzeyen robotlar ya da yapay insanlar yapsaydı hayatımız nasıl değişirdi sizce? Ne gibi eksik ya da fazlalarımız olurdu?
Bilim insanları hala insanlar ile aynı tepkileri verebilen, aynı duyguları hissedebilen ve aynı düşünceleri kurabilen robotlar ve makineler üretmeye çalışıyor. Ve insan genlerini değiştirerek bunu sağlayabileceklerine inanıyorlar. Yani birer ” süper insan ” yaratmaya çalışıyorlar. Belki bundan yaklaşık elli sene sonra dünyadaki çoğu şey değişmiş olacak ya da belki dünyada hep süper insanlar olacak ama bana soracak olursanız, bütün bunlar dünyada negatif etkiler yaratacak.
Bana göre, ” süper insan ” kavramı her şeyi yerine getirebilen, her problemi çözebilen makineler yerine sosyal projelere yardımda bulunan, diğer insanlara iyilikte bulunan, kendi yaşam standartlarını oluşturabilmiş insan demektir. Bir insanın süper insan olabilmesi için dünyadaki bütün sorunlara çözüm bulabilmesine gerek yoktur. Bence sadece çevresindekilere, ihtiyacı olanlara ve kendisine yararlı olabilmesi bile o kişiyi süper insan yapar. Örneğin: gerçekten ihtiyacı olan kişilere kıyafet ve yiyecek yardımında bulunmak, sokaktaki hayvanları beslemek, hasta olan insanları ziyarete gitmek ya da alın teri dökerek işini yapmak gibi birçok şeyi deneyerek de süper insan olmayı başarabiliriz. Ve bunu sahiden içimizden gelerek yapabilmeliyiz. Saydığım örneklerden belki birini bile uygularsak hem karşımızdaki kişiyi hem de kendimizi mutlu etmiş olacağız.
Değinmek istediğim bir diğer konu ise; her işi gücümüz yettiğince kendimiz yapmamız gerektiği. Düşünün. Bütün işlerimizin başkaları tarafından halledildiğini düşünün. Biz hiç kolumuzu bile kıpırdatmadan her şey elimizin altında, her işimizi başka biri yapıyor. İlk başta düşününce kulağa çok keyif verici gibi gelse de belli bir süre geçtikten sonra bunun bizi hızlı yaşlandırmaktan ve bizi monotonlaştırmaktan başka hiçbir işe yaramadığını göreceksiniz. Ayrıca hepimiz olduğumuz yerde işimizi başkalarının yapmasını beklersek asla istediğimiz başarıya ve asla istediğimiz süper insana ulaşamayız. Hem ünlü düşünür Marcus T. Cicero’nun da dediği gibi “Yarınlar yorgun ve bezgin kimselere değil, rahatını terk edebilen gayretli insanlara aittir.”
Özetleyecek olursam, süper insanlar illaki insan genleri yüklenmiş robotlardan ve makinelerden oluşmak zorunda değildir. Belli görev ve sorumlulukları da yerine getirerek hem süper insan hem de kendi gözümüzde iyi birer örnek oluruz. Yeter ki kendimizin farkına varıp çabalamaya devam edelim.