Geleceğe bakmak

Eğer geleceğe bir pencereden bakıyor olsaydım, öncelikle kendimi uzman çok başarılı bir genel cerrah olarak görmek isterdim. Kardeşim Ahmet’i ise çok ünlü NBA da oynayan bir basketbolcu olarak görmek isterdim. Annemle babamı ise iki emekli doktor, bizim Ahmet’le onlara yaptırdığımız küçük bir villada huzurla yaşadıklarını görmek isterdim. Peki ya dünya? Ben artık dünyada değil de başka bir gezegende yaşayacağımızı düşünüyorum. Çünkü biz insanlar güzelim dünyayı öyle bir etkiliyoruz ki, koskocaman dünyamızı yaşanmaz hale getirenler esas biziz. Ve çok büyük ihtimal pencereden baktığımda nesli tükenmiş hayvanlar, hava kirliliği yüzünden maske takmak zorunda kalan insanlar, yapay ağaçlar… Ama insanlığın böyle bir yerde değil. Ben insanların Neptün’e yaşamasını isterdim. Yapay bir güneş önce orayı ısıtacak ve daha sonra da yepyeni bir dünya. Bu tabii ki de böyle kolay olmayacak. Ayrıca kedi ve köpeğimi de hala yaşıyor olarak görmek isterdim. En önemli nokta ileriye baktığımda kendimi cerrahlıktan gelen şöhretle doyurmak değil de, onun yerine ondan gelen parayla bir bağış kurumu açıp hasta çocuklara, yaşlılara, yoksullara, evsizlere yardım etmek isterdim. Ve galiba ileride teknoloji çok ilerlediği için yanımda çalışacak hemşireleri robottan isterdim çünkü ben ileride beyin nakli, kalp nakli ve daha bir sürü organın naklini yapmak isterdim. Hatta belki kim bilir robottan kalp olur da hiç kimse kalp nakli beklemez.