Yorucu geçen bir okul döneminin ardından sonunda yaz geldiği için çok memnun bir şekilde adeta açık camdan özgürlüğe uçan bir kuş gibi dışarıya çıktım. Hava ılık ve güneş tam tepedeydi, hafif bir rüzgar esiyordu. Bu esintiyi fark ettiğimde vücudumda hızla yayılan bir ürperti hissettim. Çantamdan ince kumaşlı hırkamı çıkarıp sırtıma atarak yürümeye devam ettim. Planım uzun zamandır görmediğim ortaokul arkadaşlarımla buluşmaktı. Lise son sınıftım ve onlarla en son geçen yıl buluşmuştuk. Aradan geçen koca bir yılın ardından onlara olan özlemim iyice artmış, artık adeta taşıyamayacağım bir yük haline gelmişti. Buluşmayı planladığımız yer her zaman olduğu gibi eski okulumuzdu. Hem öğretmenlerimizi hem birbirimizi hem de anılar dolu o güzel binayı tekrardan görecektik. Okulda yaklaşık bir saat geçirdikten sonra ise okulun yakınlarındaki bir alış veriş merkezine gitmeyi mantıklı bulduk. Ne zaman bu okulu, eski arkadaşlarımı ve öğretmenlerimi görsem gözümün önüne eski anılarım gelir, gözlerim istemsiz olarak dolar ve bir süre sonra aynı arkadaşlarıma olan özlemim gibi gözyaşlarımda gözlerim için taşınamayacak bir yük haline gelir ve en son gözyaşlarımın akmasına artık izin verir, ağlardım. Aralarında en duygusal kişinin ben olduğumu biliyordum ama onların da bu ortamı özlediklerini biliyordum.
Bunları düşünerek yürümeye devam ederken dalgınlıkla bir şeye çarpmış ve bayılmıştım. Gözlerimi açtığımda bana dikkatle bakan, hiç tanıdık gelmeyen bir çift kahverengi gözle karşılaştım. Hafifçe doğrularak “Neredeyim ben?” diyebildim. Kahverengi gözlerin sahibi yavaşça benden uzaklaşarak “Yaklaşık on beş dakika önce şuradaki direğe çarparak bayıldınız.” dedi. Kolumdaki saate bakarak buluşmaya geç kalmadığımdan emin olduktan sonra “Bir yere yetişmem lazım!” diyerek ayağa fırladım. Ayağa kalktı ve ” Bu şekilde yalnız gitmenize izin veremem arabam şurada isterseniz sizi ben bırakayım.” dedi elini bana uzatırken “Benim adım Volkan.” dedi. Uzattığı eli tutarken ” Melisa.” dedim. Önce kendim gidebileceğimi söyledim halde ikna olmamış ve daha fazla ısrar etmişti daha sonra onunda bizim okula gittiğini fark ettim. Çok garipti.
Bizimkileri gördüğümde koşarak yanlarına gittim. Bizimkiler beni gördüklerinde sevindikleri gibi Volkan’ı görünce de sevinmişlerdi. Volkan benim okul arkadaşımdı. O günden sonra buluşmaları sıklaştırdık ve her buluşmada mutlaka okulu ziyaret ettik.
